nagautas ug lingi daw nangitag makahinabang kaniya kun nagabulong ug suok nga takus niya katagoan. Ang kura miatubang kaniya ug gipangutana siya nga misingka dungan ang bunal. Ang bata midalagan aron pagpasalipod luyo sa sakristan,
apan gikuptan siya niini, gipugngan ug gitaon ang iyang lawas sa latus nga nagpungasi: ang alaut nga bad milugnot, nanindak, misiyagit, mihaph sa salog, miligid, mitindog, midala
gan, nahidakdak, napukan ug unya gisagang niya ang latus sa
iyang mga kamot nga inigkaigo mokiriw ug unyh mosiyagit si
ya sa labihang kasakit. Nakita ni Basilio si Crispin nga nagabulobaliktos sa salog diin ang iyang ulo giparok, ug nakid usab
niya ang latus nga uway nga nagahadyong. Sa diha nga nalipong
na, ang iyang manghod mitindog ug mihasmag sa nagasakit ka
niya ug ang kura iyang gipahit sa kamot. Ang pari misinggit
ug gibuhian ang latus; ang sakristan migamit sa usa ka ulisi ug
gibunalan sa ulo ang bata nga napukan dihadiha, nawad-an sa
alamag; giduol siya sa pari ug giligid ug patid, apan wala na
managang, wala na mosiyagit: nagaligid-ligid lamang sa salog
daw batang ug unya nag-anam kahumod ang iyang kalsonis..
Dinhi, si Basilio gipukaw ni Sisa.
—clNaunsa ikaw? dNganong nagahilak ka?
—jGidamgo ako! ... jHesus! —matud ni Basilio nga mibangon ug natumog sa singot. —Apan kadto damgo lamang, ddili
ba matuod, nanay, nga damgo ko lamang kadto?
—JUnsa may imong damgo?
Ang bad wala motubag. Milingkod aron pagpamahid sa
iyang luha ug singot. Ang ilang payag mangitngit kaayo.
—jDamgo, damgo lamang! —nagkanayon si Basilio sa tin
gog nga mahinay.
—jSuginli ako sa imong damgo, kay dili ako mahikatulog! —matud sa inahan sa diha nga ang iyang anak mibalik na paghigda.
—Gidamgo ako —matud ni Basilio sa tingog mahinay — nga nangutlb kamig humay ... didto sa usa ka pilapilan diin adunay daghang mga bulak... ang mga babaye nanaglukdo ug rnga bukag nga punb sa mga uhay... ug ang mga bata usab ... Wala na ako mahinumdom, nanay, nalimot na ako sa uban.
