tungud lamang kay nabatasan man niya, dill aron ipaibog: ang
iyang pinangkb wala nay dayandayan.
May pila na ka adlaw nga siya wala mahikanaug sa balay, kay aduna siyay gitahi nga gipadal: paghuman sa tag-iya. Aron makadawat sa suhol, siya wala mosimba niadtong buntaga kay malangan man unta ug duha ka taknit sa iyang buhat. —jUsahay bitaw, tungud sa kawad-oh, ang tawo mapilit pagpakasala! —Sa pagkahuman na sa iyang buhat, iya dayong gihatud sa tag-iya. apan kini misaad lamang ug wala siya suholi dayon.
Sa tibuok adlaw nag-utas lamang siyag hunahun^ sa kalipay nga iyang bation inigkagabii, kay nasayud man siya nga mamauli na ang iyang mga bata nga gitagan-an niya ug maayong panihapon, aron sila adunay hinangpon. Mipalit siya mga bulad nga tamban, gipupb niya sa iyang lagwirta ang labing mga maanindot nga tamatis, kay sayud man siya nga kini maoy ki naham ni Crispin; nangayb siya kang pilosopo Tasyo, nga iyang silingan, kasahos nga baboyng ihalas ug paa sa gakit, nga maoy mga sud-an nga ampay ni Basilio, ug naglung-ag siya sa bugas nga maputi kaayo nga bag-o niyang kinutlb sa humayan. Alang sa iyang mga bati, kadtong panihapon nga iyang giandam, pa nihapon na sa pari.
Apan nahiatol gayud nga nahitunghi ang iyang bana ug gikaon niini ang paa sa langgam, lima ka buok bulad ug ang mga tamatis. Si Sisa, bisan nasubb, wala lamang motingog. Sa pagkabusog na sa iyang bana, mao pay pagkahinumdom pagpangutana sa ilang mga bata, ug si Sisa mipahiyum ug misaad nga magpausa lamang niadtong gabhiona, kay ang gisalin sa iyang bana dili man paigong ipanihapon nilang tulo. Nalipay siya nga ang iyang bana nangutana sa ilang mga anak ug kadto. alang kaniya, labi pang maayo kay sa panihapon. Sa pagkahumag panihapon, ang iyang bana mikuhik sa iyang hiniktan ug buut na usab unta molakaw.
—Dili ba lamang nimo hulaton ang mga bata? —nanguta na si Sisa nga nagpangurog;.— si iyb Tasyo nagsugilon nga tingali madugaydugay kadto sila; si Crispin maantigo nang mobasa ug... jtingali madala ni Basilio ang iyang suhol!
