sin, agus múinidh na geinte go léir, agus baistidh iad i n‑ainim an Athar, agus an Mhic, agus an Spioraid Naoimh. 20Agus teagaisgidh iao chun gach ar órduigheas-sa dhaoibh do choimeád: agus féach, táim-se i nbhúr bhfochair tríd na laethanta go léir, go dtí críochnú an tsaoghail.
daona go léir; chun na bhfírinní go léir a mhúine dhóibh; agus i dtreó go mbeadh sé féin ag cabhrú leó go h‑héifeachtamhail sa chúram san, gheall se dóibh go mbeadh sé ’n‑a dteannta, ní h‑ar feadh céad blian ná ar feadh míle blian, ach gach aon lá, go dtí deire an domhain. Conus is féidir, dá bhrígh sin, do’n Eaglais Chaitilicidhe dul amú, agus go bhfuil, i bhfocair a cléire aici i gcómhnuíghe, mar atá geallta anso, Críost féin, “an tslígh, an fhírinne, agus an bheatha”? (Eóin xiv.)
