Page:Mo sgeal fein.djvu/68

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
This page has been validated.
54
Mo Sgéal Féin

“Resurrection” acu, ná “rising again from the dead”, ná “Aiseirighe ár Slánuightheóra”!

Ní dóich liom gur deineadh éagcóir aigne riamh ar dhaoinibh óga, i n‑aon pháirt de’n domhan, chómh mór agus a deineadh ar aos óg na h‑Éirean nuair a cuireadh ortha an saghas múineadh sin a dh’fhág sa deire iad gan Bhéarla gan Ghaeluinn. Nuair a bhíos-sa ar sgoil i gCaraig an Ime, suas le trí fichid blian ó shin, iseadh bhí an éagcóir sin ag tosnughadh. Mura mbéadh idir Bhéarla agus Gaeluinn a bheith ró dhaingean istigh ionam-sa bhéadh an sgéal go h‑olc agam.

Dá mba ná béadh agam ach an Ghaeluinn anois, ni tabharfaí aon toradh orm pé olc maith a bhéadh sí agam. Agus dá mba ná bhéadh agam ach an Béarla, ní fhéadfainn aon úsáid a dhéanamh de chun na Gaeluinne do shaothrughadh pé olc maith a bhéadh sé agam.




VIII

Trí liathróidí dubha

Tá faid mhaith sa tslígh ó Lios Caragáin go Caraig an Ime, agus slígh gharbh anacair iseadh an tslígh. Nuair a bhíodh an aimsir fliuch fuar do chaithinn fanmhaint sa bhaile. Bhíodh an aimsir fliuch fuar minic go leór. Do thuig m’ athair, beannacht Dé le n’ anam, go raibh a lán de’n aimsir ag imtheacht gan tairbhe uaim. Bhí