Page:Mga Binalaybay V.3.pdf/93

85

Pabay-i’ng abyan maghibi
  sa akon lamhad nga katapusan;
Kag sa malinong nga hapon,
   kon may magpanganuyo sa akon,
Pag-ampo man, Banwa, sa Diwa
   tuhoy sa akon kapahuwayan.
----------
Pangamuyoi ang tanan
   nga nagtupok nga wala’y palad;
Yadto’ng mga nag-alantos
   kalisdanan nga wa’y katulad.;
Mga iloy tang’ makaluluoy,
   nga nagbakho sa kasakitan;
Ang mga ilo kag mga balo,
   mga bilanggong’ ginhalitan,
Kag sa imo pagpangamuyo man,
   nga maambit mo’ng katimawaan.
----------
Kag kon sang madulom nga gab-i,
   likupon ang bug-os nga patyo,
Kag lamang ang mga patay
   amo’ng nagapulolaw didto,
Ayaw tublaga’ng pagpahuway,
   di hilabti’ng katanhagaan;
Basi ang tunog sang subing,
   kudyapi, imo mahadunggan:
Ako yana, mahal kong’ banwa,
   sa imo gahalad sing ambahan.
----------
Kag kon ang akon nga linubngan,
   Malimtan na sang tanan,
Wala sing krus bisan bato
   sa iya duog nga talandaan,
Pabay-ing’ daruhon sang tawo,
   sang sadol iya laptahon
Kag ang tanan nga abu nakon,
   sa wala pa magtalaliwan,
Pabayai mahimong’ yab-ok
   kag imo mangin-tulombanan.
----------
Hanti wala sing sapayan
   nga imo na ako pagkalimtan:
Ang imo hangin, taliwala,
   mga patag akon nga agihan;