Page:Mga Binalaybay V.3.pdf/145

137

Dugo sang imo anak, pagtimalos

mangayo....

EUSTAQUIO. Wala ako mahadlok. Ako sa akon anak

Amay nga maluluy-on.

ADRIANO. Di ka makahalin

Karon sa akon palasyo, sa hingapos nga

inadlaw

Nga nabilin sa imo, kundi nga ikaw

maghalad

Mahamot nga kamangyan ukon ikaw

madula.

Sa mga hangaway mo (kay Cornelio) kag sa

imo nasalig ko;

Bantayi sia, Cornelio. Apang ikaw subong

nian

Mag-isip kag magbaton laygay nga

gakabagay

Sa imo panagimuot. Lakat ka kag magbalik

Nga nagliwat, pagtuman gilayon sang

luyag ko.

EUSTAQUIO. Wa’y pulos magpaabot ka nga ako magliwat

Adriano, sa isang’ bagay nga tuman ka

liinali.

Di mahimo si Eustaquio di mag-unong sa

Diwa,

Nga naglutos madamo nga mga hangaway;

Di ka man makakita sa akon sa mahigko

Nga mga altar sang inyo butig nga mga

diwa

Nga maghalad kamangyan kay Jove, sa

kahadlok.

ADRIANO. Pagbalik ka karon, kag makation mag-isip

Nga dapat ka sa akon magtuman,

magpaubos:

Ang mga makahas mo kag binuang nga isip

Nga imo ginatamay kay Cesar, mga diwa,

Sa isog mong’ di malupig ikaw napasugtan

ko;

Apang, kon dayunon mo, ang akon nga

kaluoy

Mahimo man nga kaakig.