Page:Mga Binalaybay V.3.pdf/109

101

CLAUDIO.Ang tunay mong’ katam-is, minamahal nga

Flavio,

Amo’ng labing’ hugot, balaan nga kaangtanan

Nga sa imo ako nag-unong. Nga imo sia liwat

Makita amo man ang akon nga ginhandum;

Kay dapat nga may iya siang’ putling’

balatyagon

Nga kasubong man sa imo: apang kon di

makita

Nimo, pangitaon mo, bisan diin sing maid-id?

Dapat ikaw magbatyag sing kalipay sa

pungsod,

Sa kaayuhan mong’ naagum sa mga

taliaway,

Sa hidait kag palad nga mga mabugayon.

FLAVIO. Luyag mo nga malipay ako sang akon ::::palad,

Bisan di ko nasayran ang naabtan kag

puloy-an

Sang akon amay? Ayhan sa kapiot nagaantos

Nga sa silot gakuko sang kapaitan nga

tuman

Gapuyo, gakabudlay ang amay kong’

tigulang!

O! daw ano’ng kalipay kon ang isang’ anak

Makita sang palangga kag ubanon nga

amay;

Ang katigulangon niya makaagum bulig

Sa kusog sang but-anan kag mabakod nga

anak

Kag pamakod nga bus-og batok sa kalautan.

Tungod sa iya ako nagpamat-od, O Claudio,

Sa pagbiya sining’ dutang’ tinaliwanan,

Natan-aw kong’ nalipay sia, kag ikaw man

Claudio;

Agyan ko’ng mga dagat; tabukon ko’ng

madamo

Nga pangpang bisan diin nga akon

pangitaon

Tagtuga sang panuigon kag mahal kong’

kabuhi.

CLAUDIO.Nagasalig ka ayhan nga imo sia makita?

Kag may paglaum ka ayhan nga mahakos

mo sia?

}}