Page:Mga Binalaybay V.3.pdf/108

100

   Akon sia ginpangita kag sa inaway nga
    madata;
   Kay sang bata pa ako iya ako ginsugiran
   Mga away, hinangiban, kaaway kag
    kamatayon. . .

 CLAUDIO.Tuman kahumok, Flavio, sang tagipusuon
    mo
    Kag tuman ka bilidhon sina’ng imo kalag
    Nga wala gid malimot sa mahal nga tagtuga
    Sang iya mga inadlaw, kabuhing’ pinalawig!
    Kon abi’ng imo amay buhi, sa mga anak
    Nga mahinigugmaon, sa matam-is nga palad,
    Karon gapangalipay! Kailo man si Flavio ko;
    Ayhan ginasagap mo ang amay mo sa
     inaway,
    Nga sa imo nalimot na, kag sang imo man
     ngalan.
    Sang imo paghigugma, ayhan nalimtan niya
    Masadya yang’ kahapon. Bugalon nga
     inadlaw
    Nga sa dughan gapanas sang gugma, nga
     daw aga
    Nga sa iya mga silak gatabog sang dulom!

 FLAVIO.Ayhan, mahal nga Claudio, ikaw ang
     nagsayop!
    Ang tagipusuon ko, sa lakat sang inadlaw,
    Sarang ayhan malimot sa tunga sang kalaot
    Sa naghatag sing lawas, kaputli kag kabuhi?
    Ang iya nga panagway, hulag kag
     pangguyahon
    Nalimtan ko matuod: apang ang iya gugma
    Nga may dili mapanas nga mga agi sa kalag
    Nagutib na! Nian tulok, Claudio,
     pagtalupangod:
    Pilit kong’ pangitaon hidait nga balaan
    Tungod sa pagpalangga sadto’ng akon
     amay;
    Kag kon pahuwayan ko, mahambal sia sing
     maathag:
    “Indi mabinalusonl Sagapa amay mong’ putli!
    Sagapa sia sa bag-ong’ kainit kag
     paghimulat.”