Page:Mga Binalaybay V.3.pdf/102

94

Sia tanan ang nagkawat; bilidhon nga

purong

Gahatag sing puni sa bugalon yang’ agtang;

Ang akon pagpakaisog gintamay ni Trajano,

Kag balaan nga langit, bungol sa akon

pagtaghoy

Tungod sa akon kusog kag kaisog, si

Eustaquio

May iyang’ kagamhanan sa mga taliaway,

Gintamay ya’ng paglaum ko. Sia nga

napurongan

Masulod sa mapag-on nga mga pamakod.

Mapati kang’ pabay-an ko’ng daut niya sa

akon

Nga indi ako magbalos sa dungog kong’

ginmusing?

Upod kay Tito sa away, subong man kay

Trajano

Didto ako gihapon. Ang akon mainunungon

Nga bulig ginhalad ko, matam-is, naluyagan.

Ginpakita ko’ng kaisog, kag ginbantog ako

Sa amo nga mga inaway. Apang si Eustaquio

Amo’ng ila ginpili sa amo nga sumponganay

Batok sa manriribok mga Dacio kag Parto:

Sa napakig-awayan nga pangpang sang

Danubio

Dapat nga dal-on nakon hangaway mga

romanhon

Kag akon ipakita ang kaisog ko kag kaalam,

Kay ang akon kasidla dugay nang’ nakilala.

METELO. Sa imo nga kapalaran sarang ka magkalipay;

Ginhalad nila sa iya kaisog kag kasampaton,

O Cornelio, ang dungog nga sa iya ila

gintanyag.

Gaagum ka sang hidait sa pagkamanggaranon

Nga sang hari ginhatag sa imo mga

kabudlay.

Gani, di magkahisa; pulos kamo romanhon

Kag kamo alalangay gahandum sang

himaya....