Page:Il chapè a trais pizs.djvu/44

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
This page has not been proofread.

predicatur, «que chi passa allà, non podess esser pü innozaint.»...

«Sgüramaing! A vo perfin il Sigr. Uvas-ch!»

«E del rest, mieus Signuors, in noss' eted!» respundet il pönitenziari. «Eau he complieu her mieu 75evel an.»

«Natürelmaing!» replichet il prüm. «Ma discurin da qualchos' oter: Quaunt bella eir' hoz Duonna Frasquita!»

«Oh quanto a que co ... bella, tuot que ch'ais bel», dschet l'avvocat, affectand imparzialited.

«Fich bella» ... repetid il pönitenziari suot aint la capuza.

«Ed uschigliö, aggiundschet il predicatur, dumandè be al Corregidor: quel pover hom ais inamuro in ella.»

«Que craj eir eau» ... exclamet il confessur della catedrala.

«Sgüramaing!» dschet l'accademic. «Ed uossa, mieus Signuors, eau vegn da quaista vart, per arriver pü spert a chesa; la buna not!»

«Buna not!» respundettan ils canonics, giand inavaunt alchüns pass in silenzi.

«A quel plesch' eir la mulinera», marmugnet il predicatur, dand al pönitenziari ün stumpel cul cundun.

«Que s'vezza bain!» dschet quaist, as fermand avaunt sia porta. «E che tamberl, ch'el ais!»

«Ebbain, a revair damaun, amih, e cha l'üja Al fatscha bain!»

«Fin damaun, scha Dieu voul ... ch'El dorma bain!»