412
may isusugad, bihay ka... !bihay ka!”
Asin sa dai masabing kaangotan, dominalagan sa na- titimosan nin nagkapirang hamo, alagad pahangang makakoa nin duwang baladaw, saiyang binotsan, asin siring sa rongaw hiniling si Ibarra na daing hirdéhiré.
“Ano kuta an sakong gigibohon?” an sabi sa haba- bang tingog asin dominolag.
LV AN KAPAHAMAKAN
Duman sa comedor namanggi si Capitan Tiago, si Linares asin si Tia Isabel; sa bidang nadadangog an inaragkay nin mga pingan asin mga cubiertos. Si
aria Clara nagsabi na dai sya namuyang magkaon asin tominikaw sa piano, na inibanhan kan magaya- gayang si Sinang, na homininghing saiya nin dai ma- sayod na mga kataga nin tataramon, alintanang si Padre Salvi daing katiwasayan na naglalakawlakaw sa magibong na sdgod kan bidang.
Bakong totoo na su nagmamalaymay dai nagmaté nin
gétom, dai; naghahalat sya kan pagdatong nin saré ka- tawo asin inorawa nya an mga hidaleng ito na dai ka- hampang su saiyang katipan: horas nin pamanggi ni Linares. . . “Makikita mo na an impaktong iyén dai mahalé hanggang sa ikawalong horas,” an sabi ni Sinang sa hababang tingog na itinokdé su cura; “stkat syang dumatong (107-a) sa ikawalong horas. Ini namomoot siring ki Linares.”
Mapanggilantas na tinorohokan ni Maria Clara su saiyang katigay-nin-boot. Ini, na dai kaito nagmangno, nagpadagos kan saiyang mangirhat na pangongésip:
- “!Ah! dram ko kun ano ta habong maghalé minsan pinagpapadamgohan ko na sya: habong maggasto nin flaw sa convento! 4ram mo? Magpoén kan paghélang mo, su duwang lampara na saiyang pinagpasoloan, dai
na pinagpadoroktan... Alagad! hilinga! hilinga! anong pangmata an saiyang ipinapakita asin anong panglawog!”’
Kan horas na ito bomingting su relo sa harong nin ika- walong horas. Nangibigkibig su cura asin tomintikaw sa sarong gilid.
