411
sa horas na ika ihabla.!” - Nangalagkdlag si Ibarra sa saiyang palibot na baga sarong narorongaw.
“Kun siring, tabangan mo ako; yaon sa carpétang iyan su mga surat kan sakong angkos; pirilia su mga sa sakong ama na iyo an mga, sakalé, makabugtak saké sa panganib. Basaha an mga lagda.”
Asin su hagbayon, namomongnan, narorongaw asin nagpipinté nin mga horohogkot, nagtitipon nin mga papel, nagbabasa nin mga strat, ginigisi su iba, su iba sinasdray, minakoa nin mga libro, binoboroklit an mga ito asin iba pang ginigigibo. Siring man an gibo ni Elias, minsan ngani kilang nin kagobotan baga nag- kapantay an pagmamalasakit; alagad, ominddong, na- burarat su saiyang mga mata, pinagpabirikbirik su papel sa saiyang kamot asin naghapot sa nangingibig- kibig na tingog:
“Namidbiran kan saimong angkos si Don Pedro Hibarramendia?”
“!Tyo na pa karhay!” an simbag ni Ibarra na may binuksan sa cajén asin may kinoang sarong tambak na papel; “!sakiyang papd!”
“Papé mo si Don Pedro Eibarramendia?” naghapot liwat si Elias, malungsi asin liwat su panglawog.
“Ohé,” an simbag ni Ibarra na nalilibang; “gotoson ta an ikaduwang pagngaran ta halawig.”
“Vascongado sya?” an olit ni Elias na rominani saiya.
“Vascongado, alagad anong saimo?” an may panggi- lantas na saiyang hapot.
Ginogom ni Elias su saiyang kamot, idinoon ito nin higot sa saiyang 4ngog asin hiniling si Criséstomo, na sominibog kan makita su saiyang panglawog.
“Aram mo kun siisay si Don Pedro Eibarramendia?” naghapot na nanggogéop. “Si Don Pedro Ibarramendia iyo itong hamak na tawo na pominakaraot kan sakong apo asin naging dahelan kan mga maraot ming kapala- dan... Hinanap ko su saiyang ikaduwang-ngaran, ipi- nahuhubay4 ka sa saké nin Dios... taohi ako nin pang- hintungan (106-a) kan sakong mga kapahamakan!”
Natikbahan na hominiling saiya si Criséstomo, alagad ginoyagoya sya ni Elias sa takyag, asin sinabihan sya sa mapait na tingog na namamantaag nin kaongisan:
“Hilinga akong marhay, hilinga kun ako nagtios, asin ika bahay, namoot ka, may rogaring, may. pagsadiri,
