271
kamot nin Dios, nagkakaipong buta an saré sa dai pa- kahiling kaiyan. Sa buhay na ini nagkakamit na nin padusa an mga magitrang nin siring na mga ibingan... nagkakagaradan sa bilanggoan! je! je! na baga kita nagsasabi na dai sinda nin...”
Alagad dai tinapus su kataga nin tataramon. Si Ibarra malamuti, pinagparasdnod siya kan mata; pag- kadangog kan padamgo sa saiyang ama, tominindog asin sa sarong oyakpat, pinahogpa su pordsog niyang kamot sa payo kan padi na napatigayé na nabogngaw.
Tagob nin pagtaka asin katakutan, dai nin nanga- has na makilabot.
“!Harayo!” an kirahaw kan hagbayon sa katakota- kot na tingog, asin inabot su kamot sa sarong mata- rom na cuchillo alintanang nadodoonan kan bitis su liog kan fraile, na nagmamaydmay sa saiyang pagka- bogngaw; “!dai magrani an habong magadan!”’
Daing pakaisi nin pagkatawo si Ibarra; nagngingi- bigkibig su saiyang hawak su saiyang mga mata ma- panghareng nagtatararirik sa laog kan salog. Si Fray Damaso nagpumirit na tomindog, alagad, pindégol sa liog, ginoyagoya sagkod na napalohod asin napakobakob.
!“Gindong Ibarra! Ginodng!” an sabi nin iba sa ba- kong hiriraw-od na tingog.
Alagad dai nin siisay man, mani su alférez, nin na- ngahas na domolok na nakikitang nagsisilyab su co- chillo, na pinagaatidatid su kosog asin su kamugtakan kan pagkatawo kan hagbayon. Nagkatorolan su ka- gabsan.
“!Kamo diyan! dai kamo nagkakaraalo, ngunyan na- nonongod sakuya. Pinaglikayan ko sya dinara sya sakuya nin Dios, !maghokom. an Dios!”
Masakit su paghangos kan hagbayon, alagad nagka- pordgol man giraray nin batbatan na takyag su fran- ciscano, na sAyang lamang na naghihingthang makapo- sipos.
“Moninong na nagkitad an sakiyang pusd, daing panganib an sakong kamot...”
Asin nangalagkalag sa saiyang palibot,—‘“Igwa sa- indo nin siisay man, siisay man na dai nagmahal sa saiyang ama, na naongis sa saiyang giromdom, siisay man na ipinangaki sa kasopganan asin sa pagkahaba- ba?... Nakikita mo? nadadangog mo an pagkadaing gimokgimok na ini? Padi nin sarong Dios nin katiwa-
