182
XXV
SA HARONG KAN PANTAS
Pagkaaga kan sominonod na aldaw, si Juan. Crisés- tomo Ibarra, pakahilinga su saiyang mga daga, napa- siring sa harong ni gurang Tasio.
Naghahadé duman sa tanaman an lubés na kamo- ninongan, tara, pahanga nang magriribok su mga ba- linsiyawon na nagraralayawlayaw sa palibot kan paras- pasan. Nagtutubo su lomot sa sarong daan na kuta na pinagkakamangan nin sarong klaseng hiedra na nag- kakanap na nakakasamno kan mga bintana. Masasabi na an sadit na itong harong érok nin kamoninongan.
Maingat na iginakod ni Ibarra su saiyang kabayo sa sarong moog, asin sa lakaw na haros kintid, umi- nagi sa tahaw kan tanaman, malinig asin ataman na gayo; suminakat sa hagyanan asin, mantang bikas su tata, nagkanayon na lumaog.
An énot na lominataw sa saiyang mga mata iyo su gurang, doké su payo sa sarong libro na garong sa- fyang sinusuratan. Sa lanob may mga tiniripon na mga lumalayog asin mga dahon, kasarélak nin mga mapa asin mga daan nang mga estante, pand nin mga libro asin mga kasuratan.
Lobong na marhay su gurang sa saiyang gibo mala ngani ta dai namangnohan su hagbayon, kundi kan minahalé kuté ini ta habé syang makaribaraw (334).
“Ano yaon ka diyan?” naghapot na hinihiling si Ibar- ra na may kaibang pagtaka.
“Tpagpatawad mo,” an simbag kainiho (835), “naki- kita ko na sibot kang marhay...”
“Sa pagkatotoo, nagsusirat man nanggad ako nin kadikit, alagad baké man na hidalé, asin muya akong magpahingal6. Magkaigwa ka daw nin pakinabang sakuya sa sarong bagay?”
“Sa dakol!” an simbag ni-Ibarra na kanayon ranj{; “‘alégad:-.:. .”
Asin pinagoyodan nin paghiling su libro sa ibabaw kan latok. :
“Ano?” an may panggilantas na saiyang tataramon; “jpanonongod mo an saimong sadiri sa pagsdyod nin mga geroglifico.”
“Dai!” an simbag kan gurang, na kanayon sya taohi
