a chloiseadar-san d’árduighdar a nguth chun Dé agus dubhradar: A Thighearna, is tu a dhein neamh agus talamh agus muir agus gach nídh d’á bhfuil ionta, 25Is tu a dubhairt, sa Spioraid Naomh, tré bhéal ár n‑athar do sheirbhíísigh Dáibhid: [1]“Cad fá an fhearg mhór ar na geintibh agus na pobuil ag beartú neithe baoithe? 26Ríghthe an demhain ag cur cos i dtalamh agus na priúnsaí ag teacht i gceann a chéile i n‑aghaidh an Tighearna agus i n‑aghaidh a Chríost?” 27Óir do tháinig i gceann a chéile, go fíor, sa chathair seo, i n‑aghaidh do Mhic naomhtha Íosa ar ar chuiris onga, Héród agus Pontius Pílát, agus na geinte agus pobul Israéil, 28Agus dheineadar an nídh a cinneadh ó d’láimh asus ó d’chómhairle féin a déanamh. 29Agus anois, a Thighearna, féach ar an mbagairt seo acu ’á dhéanamh, agus tabhair do d’sheirbhísigh do bhriathar a labhairt go seasamhach, 30Le d’láimh a shíne amach ag déanamh leigheas agus mírbhúiltí agus iongnaí tré ainim do Mhic naomhtha Íosa.
31Agus nuair a bhí an ghuídhe déanta acu do chrith an áit ’na rabhdar cruinnighthe agus do líonadh leis an Spioraid Naomh iad go léir agus do labhradar briathar Dé le seasamhacht aigne.
32Agus bhí ag an sluagh a chreid, aon chroidhe amháin agus aon aigne amháin, agus ní dheireadh aoinne go mba leis féin aon nídh a bhíodh ’n‑a sheilbh ach bhí gach nídh cómhchoitchian acu. 33Agus dhein na h‑Aspoil fiadhnaise ar aiseiríghe Chríost, ár dTighearna, le cómhacht mór, agus bhí grásta mór ortha go léir, 34Agus níraibh aoinne ortha a bhí i ngátar. Mar, an mhuinntir ’n-a raibh talamh nú tighthe acu, do dhíolaidís iad agus tugaidís isteach an méid a gheibhdís ortha, 35Agus chuiridís ag cosaibh na n‑Aspol é. Agus ansan do rainntí é fé mar a bhíodh gádh ag gach duine leis.
36Agus Ióseph, an t‑é ar a dtugadh na h‑Aspuil Barnabas, (focal a míníghthar i gcéill Mac Sóláis,) Lebhíteach a rugadh i gCuprus. 37Bhí talamh aige agus dhíol sé an talamh agus thug sé leis an luach agus chuir sé ag cosaibh na n‑Aspol é.
- ↑ Salm. ii. 1.
