Page:Florian Ceynowa - Rozmowa Polaka z Kaszubą.djvu/12

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
This page has been proofread.

— 6 —

wurodzenju przezdrzą, to jednak pótemu przez całe żece są slepemji.

P. Kochani Bracje, ja słiszałem wjele o Kaszubach i jich kraju, jednakowoż jich początku dowodzjić nje mogę; gdiż rożni rożnje o njich powjadają i nje wjem, komu z njich mam wjerzić.

K. Panje kóchany, kje jo co rzekę, to ju wjerze jak pjismowji, bó Kaszeba, kje won prowdę godo, żodną mjarą łgać njimoże. Prowda, że Kaszebji njegodają ze storech spargałów, bó sę w storech papjorarch, xęgach, cobe jim na wekozanje jich póczątku służełe, njekóchają. Ale te, co wónji mjele, muzseł kóżdi wjarogodni przesężni jedneho weznaczoneho dnja do głowneho mjasta Pucka przenjesc; a ze brawsze wszetkje pjisma wód Jadama jasz do wóbjawjenjo swjęteho Jana, wułożele wónji je w jednę xęgę e kozale ją drekowac e dale ji nazwę “Biblejo.” A tak wydrekowawsze jednę xążkę z nech storech szpargałow, zalepjile wónji sobje tu temji pódczas ne wjelgje zeme, wó chteri jesz njejeden z nas czel, pókażone wókna.

P. Ale, moj Bracje, jużeś też teraz