Page:Florian Ceynowa - Rozmowa Polaka z Kaszubą.djvu/11

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
This page has been proofread.

— 5 —

pócząwsze wód Gdąnska, starożetneho Gaza, gorą Libanską, a pó naszemu góramji Kólibskimji, bó me barzo rod kó dodajeme, prze mełim mórże Genezareckim, njedalek wjelgeho mórza Strzodzemneho, półacenje mare mediterraneum zwąnego, co leżi mjedze zemjamji Preską, Reską, Szwecką, Dunską e Pómórską, jasz do jezora Kózlinskjeho e dali rzeką, do njeho wpodająca; a wrocają puszczą Jizraelską, pónaszemu Tucholską, nad grancą Filistynską czele krziżacką, bó ten naród beł krziżę dlo Kaszebow, prze Samariji, to je Marienburgu dzisejszim czele zemji Malbórski do Gdąnska.

P. Ale, moj Bracje, ja słiszałem, że Kaszubji po urodzenju dzjewjęc dnji są slepimji; wjęc to musji bić grubi narod, wcale do Polakow njepodobni i wątpję, czili do prawdziwego człowjeka.

K. Moj Panje, jo jem wó tim nieczeł, anje jem wjedzeł. Ale dajme, przepusceme, ze Kaszebji pó wurodzenju dzewjinc dnjow są slepemji; ale kje wonji dzesątego dnja przezdrzą, tej wonji tesz e przez dębową deskę wijdzą, a zos Pólosze abo Mazurze, chóc zaros prze