“Ach!” ersan dóirshóir, “viàrhach É er a vaish lesh é!”
Shúd amàch iad go lér go vicidísh an firín a ví chô beog sun go miàrhach É er a vaish lesh é. 230
Víodar ’na hímpal amùh, agus a súili er leaha agus iad a fiàchuint er. D’iàch shé suas orha muar-hímpal. Níor v’ada gur chuir shé sräh às.
“Fiach,” er shishan, a ghuíni muara,235 tá úr n-anál ana vriàn ! Táim nách muar múchda aguìv! Dridig uem amàch agus leoguig chúm an fear beog úd haul. Fear beog ish ea é aguìvshi, ach dob’ ear ana vuar é dá mèach shé sa tír as a dánagsa.”240
Háinig É agus hóg shé Eshirt suas er a vaish, agus do riug shé lesh ishdeàch é agus chuir shé ’na heasav er a mórd é as côir Earaguish. Hig an chuideàchda go lér irísh agus ní bäl ná gur iàchadar go mah er a245 vear meog.
“Cé hé husa, ’ir vig?” ersa Fearagas, “nú cár shólag chúing hu?”
“Eshirt mac Big mic Buegeni mishi,” er shishan, “olav agus fili agus égeas tuaha250 Luchra agus Luprachán."
Ví Eshirt ’na heasav er a mórd er ayig an Árdry amach, agus iad a fiàchuint ins na súiliv er a chéli.
“A vuil an chuid eli de vuíntir do255
