“Muya ko su mabuti. Magkuwenta na sana kita ngapit!”
“Dai ka mahandal, Padre Cura,” an sabi kan tawong marahay na boot na magkaigwa nin marhay na boot sa Simbahan.
Sarong maraot na katarngan (104) kan cura mangyaring makatao saiya nin dakol na mga karatakan asin makapagasto saiya nin doble, sa kapiritan na pasib an hikaw na ito. Sa mga hidaleng ito pinagsasabi ni Simoun an mga karahayan kan saiyang mga alahas.
“!An tawong ini makangingirhat!” an sa isip kan estudiante; “minsan saen nangangarakal... Asin kun tumobod kita sa saro katawo, binabakal sa nagkapirang ginoo sa kabanga kan halaga an mga alahas na ipinabakal nya mansanang pamasib... Gabos nangangarakal sa bansang ini maliban satuya!”
Asin napasiring sa saiyang harong o sa ki Capitan Tiago, na pinageerokan nin sarong tawo na mapaniwalaan. Ini na kaniguan an paggalang saiya magpoon kan aldaw na makita syang magburit (105) sa iyo mansa nang kamoninongan na baga mga guna an saiyang binonoburitan, pinaghahalat sya ta magbabareta saiya. Nabibilanggo su duwa kan mga manggagamlang, su saro ipapatapok (106)... nagkapirang damulag an nagkagaradan.
“!Su sa giraray, mga gurangan na mga bagaybagay!” an may kabaldian na simbag ni Basilio; “sa giraray sinasabat mo ako nin siring na mga kahinanaktan!” Su hagbayon, na bako man na mabangis, nin huli ta parating dinadagitan ni Capitan Tiago namumuya man na magdagit sa mga nasasa-irarom kan saiyang mga pamamahala. Hominanap su gurang nin bagong bareta.
“!Nagadanan kita nin sarong paratanom, su gurang na nagaataman kan kadlagan asin habo itong ipalobong kan cura bilang sarong daing-sukat, an pasahotan iyo na mayaman an amo!”
“Asin anong nakagadan?”
“!Pagkagurang!”
“!Ahay, magadan sa pagkagurang! Kun nagadan lamang sa ano man na helang!”
Si Basilio sa saiyang pagmawot na magautopsia muya nin mga kahelangan.
“Dai ka nin ano na bagong ikabareta sa sako? Hinahalean mo ako nin kamuyahan sa pagkaon sa pagbareta
