Page:El Filibusterismo Kadagosan kan Noli Me tanghere ni Jose Rizal 1962 v5.pdf/309

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
This page has been proofread.


304

utang ko an sakong pakaluwas sa saimo sanang mga pagmamalasakit. Tama ka asin ngunyan napadigdiako sa pagsabi saimo: sangkapa nin hamo an sakong takyag asin pomotok na logod an himagsikan! Natatalaga akong maglingkod saimo kaiba an gabos na mga daing palad!”

Panaleng nagpurawas su ulap na nakapadiklom kan angog ni Simoun, sarong siring nin tagumpay sominaga sa saiyang mga mata, asin baga sa natuklasan su salyang hinahanap, hominagayhay:

“Tama ako, oho, tama ako! inaandorogan ako kan katanosan, nasa gampi ko an sandagan, huli ta an sakong causa an sa mga daing palad...! Salamat, hagbayon, salamat! Napadigdi ka sa pagpara kan sakong mga kaborongan. . .”

Bominuhat na si Simoun, asin nagsasaga su saiyang lawog; su init na nakakasadol saiya, kasu may mga apat na bulan nang nakalihis, ipinagsasaysay nya ki Basilio su saiyang mga nasa-sa-isip sa kadlagan kan saiyang mga ginikanan, minalataw uli sa satyang panglawog siring sa mapulang alagaag pakalihis nin sarong malomlom na aldaw.

“Oho,” an saiyang padagos; “napahamak su panggarasan asin dakol an mga bominaya sakuya huli ta nakita akong nasasakitan nagduduwaduwa sa huring hidalé: may pinagiingatan ako sa sakong puso, bako ako kaitong kagrogaring kan gabos kong kamatean asin namomoot pa ako kaito!... Ngunyan gadan na an gabos sakuya, asin ngunyan dai na nin bangkay na sinanglitan na an kapahingaloan sukat nyako na igalang! Dai na magkakaigwa nin mga pangalangalang; ika mansana, hagbayon na ideal, salampating dai nin apdo, nakakasayod kan pangangaipo asin sindsadol ako sa paggawé! Horohuri nang minuklat mo an saimong mga mata! Ika asin ako nakahimo kuta kita nin mga katakatakang mga kaisipan: ako sa itaas, sa mga haralangkaw na kalikosan, nagpapalakop kan kagadanan, sa tahaw nin mga pahamot asin nin bulawan, ginigibong mangmang an mga vicioso asin an mga corrompido asin rinaraot asin inoolang an kadikit na mga marahay, asin ika sa ibaba, sa banwaan, sa kaibahan kan mga bagong-tawo, indarang an kabuhayan sa tahaw nin dugo asin mga luha! An satuyang toklos, sa lugar na madugo asin salvaje, banal gayod kuta, daing kakundian,