Ї165
kat kong gibohon sa atubang nin siring na ngangalasan, natolan ako sa sarong hidale nangingibigkibig siring sa sarong pinagkukuyohan... Naulian ako... Sa pagloba ko na ito sarong basang lamang na alisngaw nin payo boot kong malibang ako pinadagos ko su sakong pagbasa kan ikaduwang tataramon. Pahangang hilwason ko ito, napinto su kahon, nawara su payo asin sa lugar kaito nakoa ko na naman su sa gogom kabokabo. Dai ko lamang pinaghohona nadayag ko an duwang orog kamakabagsikan na kataga sa katalagahan, an mga tata ramon nin paglalang asin an sa paglaglag, an kabuhayan asin an sa kagadanan.”
Ominorong nin nagkapirang hidale sa paghiling kan bunga kan saiyang osipon. Dangan sa mga lakad na magabat asin hinorokol, rominani sa lamesa asin ibinugtak duman su misteriosong kahon.
“!Mister, su tahob!” an sabi ni Ben Zayb na dai nasasagwe.
“Asin ano ta dai?” an simbag ni Mr. Leeds na orog kamasilakanan (256).
Asin binuhat kan sa toong kamot su kahon, kinoa kan wala su tahob na nadayag na padagos su lamesa, na natutugmad sa tolong bitis. Ibinugtak uli sa ibabaw su kahon, sa tahaw, asin sa makuring gayambot (257) dominolok sa publico.
“Digdi boot ko syang makita!” an sabi ni Ben Zayb sa saiyang kataid; “makikita mo ta maluwas iyan na may pasarahotan.”
An orog kadakulang pangataman nababasa sa lawog nin kagabsan; naghahade an pagkadaing-kinaaralohan. Nagkakadarangog na gayo su ribok asin kaparalyakan sa lansangan, alagad anas gabos nalolodok mala ta sa rong kabtang kan olayolay na nakaabot sainda dai sinda nagkaigwa nin bungang ano pa man. “Ngata di mapuwede kita na lumaog?” an hapot nin tingog nin sarong babaye.
“Abaa, senora, ta talaga na siring an mana praile asin an mana empleau,” an simbag nin sarong lalaki; “ta kasi sainda sana an payo kan espinge.”
“Kuriyoso man an mana praile!” an sabi nin tingog nin sarong babaye na kanayon hominarayo; “hab6 ninda an mana tawo na makita sinda na nakulipa! ano querida kan mana praile iyan payo?” Sa tahaw nin sarong tulahok na daing-kinaalohan,
