himasol. “Deus metis, Deus meus, quare dereliquiste me,” (210) sabi kan mga nahohorasang mga mata alintanang su saiyang ngimot nagsasabi sa maluyang tingog: “Linintikan! Sayang su saiyang pagpaparaabo, pigbobotong su pechera kan saiyang bado, minagabat sa saibong na bitis, dangan sa ibong, dai nakakasompong nin solution. “Vamos, anong igwa nyato?” an ulit kan catedratico na naggagayagaya kan bunga kan saiyang argumento.
“Bibingka!” an pasunod ni Juanito Pelaez, “bibingka!” “!Halo, lolong!” gominasod man giraray su hagbayon na muyang makahawas sa kasibutan na saiyang binaliw sa sombong.
“!Hilingon ta, Juanito, kun maresolberan mo sako an cuestion!” hinapot kun siring kan catedratico si Pelaez.
Si Pelaez na saro kan saiyang mga favorito, luhayluhay na tominindog alagad sinikmol ngona si Placido Penetente, na iyo an minasunod saiya sa pagkasoronod kan lista. An boot sabihon kan pagsikmol na ito:
“!Pasonodon mo ako, hala, pasonoda ako!”
“Dinidistingir ko. . . Aruy! ka palpal mo!” nakagasod si Placido na hiniling sya nin may kaangotan na mga mata, alintanang dinadara su kamot sa saiyang mga botinas na charol.
Nadangog kan catedratico su sinuriyaw, nahiling sinda asin nasalom nya kun ano.
“Hoy, ika! espiritung paratahi,” sinaligwatan sya; “dai ko ika pighapot, alagad mantang nagpapahalaga ka sa pagligtas sa iba, hilingon ta, iligtas mo an saimong sadiri, salva te ipsum, asin resolbere ako kan dificultad na ini.
Kontentong marhay na tominukaw si Juanito asin bilang tanda kan saiyang kapasalamatan pinaluwasan kan dila su saiyang taga pagpasunod. Ini man, tagob nin kasopogan, bominuhat asin ngominorobngorob nin dai masabotan na mga pasarahotan.
Pinaghilinghiling sya nin diit na horas ni Padre Millon na baga kinakaon kan paghiling an sarong plato.!Abaang rayrahay an pagpahamak asin pagbugtak na pagngisihan an hagbayon na itong garogadihon, sa girarat marhay su panggubingan, tanos su payo asin moninong su paghiling. Sarong gawe nin pagkaugay, kun
