- 83
mga kalisura inigkatawo nila dinhi ning kalibutan, mga kalisud nga, kon hunahunaon usab pag-ayo, maoy labing dili subo, labing masayon sa kinabuhi niadtong mga tawhana . . .
Ang mga tawo nga hingkod na ug panuigon ug milain na pagpuyo, moapil usab ug diyutay niining pangilin. Moduaw sa ilang mga ginikanan ug mga uyoan, iluhod nila ang ilang pikas nga tuhod ug unya manghmaut nga kadto sila hatagan unta ni Bathala maayong Pasko ang pinaskohan nga ilang madawat mao ang usa ka matam-is, usa ka bunga sa kahoy, usa ka baso nga tubig kuu usa ka bisan unsang gasa nga diyutay da ug bili.
Si Tandang Selo nagapaminaw nga nangagi ang tanan niyang mga higala ug nagpalandong siya sa dakung kasubo nga niad tong tuiga wala siyay pinaskohan nga ikahatag kang bisan kinsa ug nga ang iyang apo nga babaye milakaw nga wala niya kahatagi ug pinaskohan, wala usab manghinaut nga hatagan siya ni Bathala ug maayong Pasko. Gituyo ba kaha kadto paghimo ni Juli aron siya Tandang Selo dili masubo, kun nahikalimot ba lamang gayud siya?
Diha nga si Tandang Selo buut na unta moyukbo sa iyang mga kabanay nga miduaw kaniya nanagdala sa ilang mga bata, sa dakung kahingangha nakita niya nga dili na siya makalitok pagsulti bisan usa ka pulong: kawang lamang ang iyang pakigbisog, wala gayud siya makahimo pagsulti. Gihikap niya ang iyang tutonlan, gilingo-lingo niya ang iyang ulo, wala gayud mahimo! Buut unta siya mokatawa apan ang iyang mga ngabil igo lamang migimok; mao day migula sa iyang ba-ba ang usa ka hagawhaw sama sa hinuyop sa usa ka hasohasan. Ang mga ba baye nanghikurat ug nagtinan-away.
— Naamang siya, naamang! — naniyagit ang mga babaye puno sa kalisang, ug dihadiha dayon nabati ang dili diyutay nga kaguliyang.
