Sa dihá nga ang mga lingganay nagsugod na pagrepike alang sa misa sa tungang gabii ug kadtong mga tawo nga labing mahigugmaon sa maayong pagkatulog kay sa tanan mga pangi- lin ug mga buluhaton sa simbahan, nanagmatá nga nagbagutbot hatok sa kasaba ug sa kadasig, si Basilio mihinay pagkanaog sa balay, misuroysuroy ug makadiyot sa pipilá ka dalan ug, dihá nga nakatuo na nga walay nagnunót ni nagpamináw kaniya, misu- bay sa mga agianan nga talagsa dang masum-ok ug milahós pag- lakaw ngadto sa dalan nga nagapadulong sa karaang kalibonán sa mga Ibarra, nga napalit ni Kapitan Tiago sa dihá nga ang ilang katigayonan, human sakmita, gipamaligya.
Sanglit ang Pasko niadtong tuiga nahagó man sa udtong kating, hingpit nga kangitngit maoy nagahari didto. Ang repike mihunong na ug ang mga binagting mao na lamang ang milanog taliwala sa kahilum sa kagabhion, nga milutaw gayud sa kina- sikas sa mga sangá sa kakahoyan nga gitabyog sa hinuyuhoy ug sa hinaganas sa mga balod sa lanaw nga silingan, daw gininhawa sa kinaiyahan nga nahinananok pagkatulog.
Nahinuklog sa dapit ug sa higayon, si Basilio nagalakaw nga dinukó ang úlo, daw buút makigbisog sa mga bituon didto sa mga kal-ang sa kinapungpungán sa kakahoyan, ug mopadayon siya paglakaw nga magautas ug iway sa mga gagmayng kahoy ug mamunlot sa mga uwáy nga makasagipot kaniya. Usahay mobalik siya sa dalan nga human na niya agii, ang iyang tiil mahasabód sa usá ka pungpong sa gagmayng kahoy, mahipang- dol sa usa ka gamút nga misiwil, usa ka bátang nga nagababag. Sa gidangtan na ug tungá sa takna nga lakaw niya, nahiabút siya sa usa ka diyutay nga sapa-sapa diin sa atbang nga tampi niya adunay nagbuntaóg nga usá ka diyutayng bungtud, maitum ug mangil-ad ug panagway ug nga sa taliwala sa kangitngit
