Si Isagani miadto sa balay sa manlalaban, nga maoy usa ka tawong bantugan ug manggialamon sa Manila, nga kanunay nga dangpan sa mga prayle kon mahimutang sila sa kalisdanan. Naghulat ug kadyot ang batan-on tungod kay daghan man siyag tinabangan, apan sa katapusan nakasulod siya sa Bupete, nga maoy ingalan sa buhatan sa mga manlalaban sa Pilipinas.
Gidawat siya sa manlalaban nga miigham ug diyutay ug unya mipasigpat kaniya, gikan sa tiil ngadto sa ulo; wala motindog ug wala siya palingkora uga nagpadayon lang pagsulat. Si Isa gani nakakitag higayon sa pagtutok ug pagtuon pag-ayo sa iyang lihok. Ang manlalaban natigulang pag-ayo, ug hapit ang tibook niyang ulo naupaw na ug napuno sa uban. Ang iyang panagway maaslum ug dili matinagdanon.
Sa buhaton naghari ang kahilom; mao ray madungog ang hongihong sa mga kawani kun sa mga tinon-an nga nagbansaybansay nga did to sa luyong lawak; ang ilang mga dagang nagkaglt, sama sa nakig-away sa papil.
Sa katapusan, ang manlalaban nakahuman sa iyang pagsulat, gibiyaan ang dagang, mihangad, ug sa pagkaila niya sa batan-on, ang iyang nawong mihayag ug gitunol ang iyang kamut aron sa paglamano . . .
Unsa na, Iti? ... Apan lingkod . . . ug pasayloa ako, wala ako mahibalo nga ikaw diay... Komusta ang imong oyoan?
Si Isagani nalipay ug gitugkag kadasig. Gisuginlan niya sa
laktud nahitabo, apan iyang gipanid-an pag-ayo ang panagway samanlalaban samtang kini namati kaniya. Si G. Pasta, sa sinugdan naminaw pag-ayo, ug bisan nahibalo na siya sa pangayo sa mga tinon-an, nagpinosong aron ingnon nga wala siyay labut niadtong binata, apan sa diha nga nakamatngon siya kon unsay gipaabut kaniya sa mga batan-on, ug sa pagkadungog niya nga mao diay gihisgutan ang Rektor Luyoluyo, ang mga prayle, Ka-
