N ee catilina do réir a ngustaiL. Do ceapaḋ Luċt faire ar fuid na caṫaraċ agus do cuireaḋ na mion- taoisiġ os a gcionn. !OOCL D’aṫaruiġ an obair sin deaḃraṁ na caṫaraċ agus feuċaint na ndaoine. I n-inead an áṫais agus an teasbaig a ḃí ann tar éis síoṫċána fada ḃí buairt tagaiṫe go h-oban ar gaċ aoinne, na daoine ag siuḃal géar agus ag criṫ, agus gan iontaoiḃ puinn ag duine a’ duine eile. Ní raiḃ sé ’n-a ċogaḋ agus ní raiḃ sé ’ii-a ṡíoṫċáin, agus gaċ aoinne ag méadú an ḃaoġaiL do réir ṁéid an eagLa a ḃí air féin. Agus na mná, tré ṁéid an stáit ní raiḃ taiṫiġe acu ar eagLa, aċ ṫáinig criṫeagLa orṫa agus sníoṁ buarṫa. Ḃíoḋ na láṁa anáirde acu agus iad ag guiḋe na ndéiṫe; iad ag déanaṁ truaġa d’á gclainn ; iad ag ceistiúċán ; gaċ aon rud ag cur eagLa orṫa ; mór-is-fiú agus sóLás curṫa uaṫa acu agus iad ’á ċuiṁneaṁ go raiḃ deire Leó féin agus le caṫair na Róṁa. Aċ do lean aigne neaṁatruaġaċ Catilína ar an ngnó a ḃí curṫa roimis aige, bíoḋ go raiḃ an ċosaint d’á gleusaḋ ’n-a ċoinniḃ agus gur ċuir L. PauLLus dLige ṖLautus air. Ṫáinig sé os cóṁair na seanaide fé ḋeire ag gearán, mar ḋ’eaḋ, go raḃṫas ’gá ċráḋ le h-aċaran; agus é ’gá leogaint air gur ṫeastuiġ uaiḋ é féin do glanaḋ. Ansan, le h-eagLa roimis nú le fearg Ċuige, do laḃair M. TuLLius, an ConsuL, ’n-a ċoinniḃ agus ḃí a ċainnt ana ṡoLiis- mar agus ana ṫairḃṫeaċ do’n stát. Do sgríḃ sé an ċainnt ’n-a ḋiaiḋ san agus ṫug sé do’n ṗoibiLiḋeaċt í. Nuair a ṡuiḋ Ciceró d’eiriG CatiLína. Ḃí
