Page:An t-Ogha Mor - Aonghas Mac Dhonnachaidh.djvu/163

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
This page has not been proofread.
145
TURUS NA CRICHE


robh Gilleasbuig greis mun tainig thu—’ga aonagraich ann an leaba na fiosachd. ’S e so is coireach gu bheil e, an dràsda ’s a-rithisd, a’ gabhail gnè de bhrath air a chàirdean. Ma thug e aithris, mar sin, air cnag do ghnothuich, cha bhial saoghalta chuir fios nam fàth ’na chluais. Nis, Iain, tha mi làn chinnteach nach ann air ghogaireachd a tha thu fhein, no sinne mu’n taca-so dh’oidhche. Ma tha t’agairt air slighe ceartais, tha so aon fhear a sheasas ri d’ghualainn.”

“Agus so fear eile,” dh’aontaich Gilleasbuig. “Leig rùn ’nar cead, Oir tha’n oidhche ruith; am muir a’tighinn; is fir eile cur an airm fo uidheam ’s a’ feitheamh fios-coinneachaidh.”

Nach mi tha buileach ann ’ur comaine,” labhair Iain an cois na brìgh-chainnt earbsach a chuir a dhà charaid, air caochladh dòigh, mu choinneamh. “Cha’n ’eil sibh idir dhiùbh-san a ni mire ri brosgul. Ach tha mi’n dòchas, ged bu mhór an t-aobhar uaill e—gu’n cuir mi an còrr mar fhiachaibh oirbh, na nì sam bith a thagrainn a-thaobh dàimhe, no eòlais. ’S e fonn freagarrach a ni an cridhe tais. Thug mi facal air biodaig gu seasainn Oighre dligheach a’ Chruinn—ge b’e dòigh, no slighe air an tigeadh sin orm. Is math a dh’fhaoidte nach bi m’oidhearp ach cearbach: có aige tha brath? Ach tha e agam ri dheanamh. Am bheil sibh lium? Oir is turus-cunnairt e a dhùisg gu tric ar miann. Am feadh ’s a tha sinne còmhradh ann an so, tha Rob Crotach—fear-turuis cho gléusda ’s a chaidh riamh an ceann seanachais—a’ buinneig Dhruìm-nan-Cleòc; is e a’ deanamh air Caisteal Dhun-bheagain cho luath ’s a