Page:An Chéad Chloch - Ó Conaire.djvu/20

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
This page has not been proofread.

10

le duine de ṡagartaiḃ an teampuill. Ní ḃéad ṫar an uair.”

D’imṫiġ sé. Casaḋ dream Fairisíneaċ agus sgríobaiḋṫe leis; agus ’sé an ċoṁairle ċeapadar ḋul ar ais ċuig geata na caṫraċ agus breiṫ ar an mnaoi, agus í ṫaḃairt i láṫair Ċríost, agus cúis a ċur uirṫi.

“Bean a rinn aḋaltrannas í,” arsa duine aca; “má abruiġeann sé linn í sgaoileaḋ saor béiḋ ar ndliġṫe dá réabaḋ aige, agus má abruiġeann sé go mbaḋ ċóir í ċloċaḋ dé réir an dliġe, beiḋ an ċoṁairle ṫug sé uaiḋ go minic curṫa ar leaṫtaoiḃ aige.”


∗             ∗

Tugaḋ an ḃean i láṫair Íosa. Do sgríoḃ sé ar an talaṁ le n-a ṁéir:

“Cé b’é agaiḃ-se atá gan peacaḋ caiṫeaḋ sé an ċéad ċloċ léiṫi...

“...Ar a ċlos sin dóiḃ d’imṫiġeadar amaċ i ndiaiḋ a ċéile, ag tosuġad ó na sinsearaiḃ ...; agus do fágaḋ Íosa ’n-a aonar agus an ḃean ’n-a seasam ’n-a láṫair,” mar deirtear linn sa Soisgéal.

Agus duḃairt Sé léiṫi:

“Imṫiġ róṁat, agus ná peacuiġ feasta.” Aċt do lean sí Íosa...


∗             ∗

B’é an criadóir an duine deiriḋ d’ḟág an áit. Ḃí cloċ ġéar aige i gcúl a ġlaice, agus nuair nár ḟéad sé an ċloċ sin, an ċéad ċloċ, a ċaiṫeaḋ léiṫi, d’éaluiġ leis ṫríd na sráideannaiḃ gur ṡroiċ an geata. Ḃí an feallsaṁnaiḋe annsin roiṁe; ṫáinig sé air i ngan ḟios agus ċuir an ċloċ go doiṁin ’n-a ċloigeann.