21
13.—AN MADA-RUAḊ AGUS AN LEOṀAN.
An ċéad uair a ċonnaic an mada-ruaḋ an leóṁan ba ḃeag ná gur ṫuit an t-anam as le sgannrad.
An tarna h-uair a ḃuail sé uime ní raiḃ leaṫ eagla air.5
An tríoṁaḋ h-uair a ḃuail sé uime ní raiḃ blúire eagla air. Ḋein sé air suas agus do labair sé leis go soilḃir agus go deaġ-ċóṁarsanaċ, díreaċ mar a laḃarfaḋ sé le mada-ruaḋ eile.
An Múineaḋ.10
Tagann droċ-ṁeas a’ caidreaṁ.
“Nuair a ṫéiġeann an gaḃar isteaċ sa teampall ní stadann sé go dtéiġeann sé suas ar an altóir.”
“Is maiṫ é an t-eagla ċur ar an madra.”15
14.—AN MAĊTÍRE AGUS AN MADRA.
Ṫáinig an maċtire ar an madra agus an maḋra ’n-a ċodlaḋ lasmuiċ de ḋorus an tiġe.
“Tá ocras orm,” arsa’n maċtíre. “Ní mór ḋom tú ḋ’iṫe láiṫreaċ.”
“Ó, faire fút, ná dein!” arsa’n maḋra.5
