Page:Aesop a tháinig go h-Éirinn, Cnuasach a II.djvu/18

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
This page has not been proofread.

14

an gcaṫair nuaḋ, dar leis. Ṫáinig sé ċun an ḃáite agus do rugaḋ air sa líon. Is aṁlaiḋ 10a ḃí an sealgaire i ḃfolaċ. Do riṫ sé ċun na h-áite ’n-a raiḃ beirṫe ar an éan sa líon.

“Á!” arsa ’n lon, “má’s é seo saġas caṫaraċ a ċeapann tú a ḋéanaṁ ní ṫiocfaiḋ puinn daoine ċun cóṁnuiġṫe ad’ ċaṫair ċugat.”

15An Múineaḋ.

An ríġ a ḋéanfaiḋ an feall beiḋ a ċaṫair gan daoine aige lá éigin.

Is féidir bob a ḃualaḋ ar an bpoibiliḋeaċt uair nó ḋó, aċ má leanann an duine ’gasta ar 20ḃeiṫ ’ġá mbualaḋ ar gaċ aoinne ní fada go seaċantar é. Fanaid na daoine uaiḋ. Fágtar i n-a aonar é. Bíonn a ċaṫair gan daoine aige. Ní ċreideann aoinne focal uaiḋ. Bíonn saoġal uaigneaċ aige. Ansan cad é an tairḃe ḋó an 25ġastaċt go léir?


9.—AN GAḂAR DROĊ-ṀIOTALAĊ.

Ḃí gaḋar ann agus ḃí sé ana ḋroċ-ṁiotalaċ. Ní ḟéadaḋ aon ċóṁarsa teaċt ċun an tíġe leis, ṫagaḋ a leiṫéid de ċoċall air ċuca, agus é i sioċt iad do stracaḋ as a ċéile dá ḃfaġaḋ sé greim 5orṫa. Ḃ’éigean d'ḟear an tíġe bloc maiṫ mór