Jump to content

Page:1917 Dubliners by James Joyce.djvu/36

From Wikisource
This page has been proofread.

“Murphy!”

Bhí tuin na crógachta bréagaí i mo ghuth agus bhí náire orm faoi mo sheift bheag bhocht. B’éigean dom scairt amach an athuair sular fhaca An Mathúinín mé agus ghlaoigh sé in ard a chinn ar ais orm. I mbarr mo chluaise a bhí mo chroí beag fad is a bhí seisean ag teacht de rith trasna na páirce chugam. Rith sé mar a bheadh sé ag teacht i gcabhair orm. Agus aiféala orm; mar i mo chroí istigh ba bheag orm é riamh go sin.