Jump to content

Page:1917 Dubliners by James Joyce.djvu/193

From Wikisource
This page has been proofread.

iar gclos chéad-nótaí an amhráin di, rug ar chlóca a hiníne agus dúirt lena fear:

“Faigh cab!”

D’imigh seisean amach ar an phointe. Chlúdaigh Mrs Kearney a hiníon leis an bhrat agus lean é. Ar dul amach dhi stop sa doras agus thug súil fhiata ar Mr Holohan.

“Nílim réidh leat fós,” a dúirt sí.

“Ach táimse réidh leatsa,” ar Mr Holohan.

Shiúl Kathleen go cúthail ceansa i ndiaidh a máthar. Thosaigh Mr Holohan ag céimniú suas agus anuas an seomra, in iarracht a fhuaraithe mar d’airigh mar a bheadh a chraiceann faoi thine.

“Is deas an bhean uasal sin!” a dúirt sé. “Ó is deas an bhean uasal ise!”

“Rinnis an rud ceart, Holohan,” a dúirt Mr O’Madden Burke, agus cuma an mholta ar an dóigh a luigh sé go galánta ar a scáth báistí.