၈၄။။ မင်းနှစ်ပါး၏၊ ဆီးတား နှိုးဆော်[1]၊ တပ်မတော် က၊ မကြော်,မညံ၊ အသံမထွက်၊ လက်နက် မလွှတ်၊ ညီညွတ်ကြစွာ၊ မင်း အာဏာနှင့်၊ မှတ်စာ ရိပ်ခြည်၊ မပြသည်ကြောင့်[2]၊ တိုက်စည် မနှိုး၊ ရှေ့မတိုးပဲ၊ မစိုး,မရိမ်၊ တပ်လုံး ငြိမ်၏။ တပ်သိမ်,တပ်ငယ်၊ တပ်စွယ်,တပ်ရံ၊ တပ်ခံ,တပ်ပေါင်း၊ တပ်လက်စောင်းမူ၊ နှစ်ကြောင်းသွယ်ထား၊ နှစ်ဖက်သားပင်၊ စိမ်းစားမည့်ယောင်၊ လက်နက်စောင်၍၊ ဟန်ဆောင် ထွက်,ဝင်[3]၊ ရေးရာ ဆင်သည်၊၊ကောင်းကင်,မြေမှုန့် ထောင်းထောင်းတည်း။။
၈၅။။ တပ်တာ ခင်းကျင်း၊ တပ်စွယ်ချင်းတွင်၊ တပ်မင်း,တပ်ချုပ်၊ တပ်အုပ်,တပ်သား၊ တပ်တော်ဖျားက၊ ကစား ခုံမင်၊ အလျင်,အနှေး၊ ဟန်ပန်ပေး၍၊ စစ်ရေး ငင်ချိန်၊ ထို အရှိန်တွင်၊ ကလိင်္ဂစော၊ မြတ်မုနောကို၊ စောင့်သော နတ်ကျော်၊ စစ်ကူဘော်ကား၊ ရှေ့တော်က ဆောင်၊ နွားအယောင်လျှင်၊ ဖြူရောင် ဆင်းဝါ၊ ထွက်ပေါ်လာသော်၊ နရာဓိပ[4]၊ အဿကလည်း၊ လှံမ,တော် စွဲ၊ ကိုယ်တော် နွှဲ၍၊ ရဲရဲ တောက်ထိန်၊ ဝရဇိန်သို့၊ လက်ချိန် ကိုင်,မိုး၊ ပစ်လိုက်ထိုးက၊ ထစ်ကြိုး အသံ၊ တော်ဟည်း ညံ ၏[5]။ ရွှေလှံ လွှတ်ရာ၊ ရဲ,ဗိုလ်ပါတို့၊ ကြော်ငြာ အားကြိုး၊ ဝန်း၍ ထိုးက၊ နတ်မျိုး ဒေဝ၊ ဥသဘလည်း၊ ရှ,န တုံးလုံး၊ သေလေဆုံးသော်၊ မရုံးကြနိုင်၊ တပ်ဦး ယိုင်သည်၊၊ မခိုင်,မြေလုံး နိမ့်နိမ့်တည်း။။
၈၆။။ မတည်မရပ်၊ ကိုယ်စီကြပ်လည်း၊ တတပ်ရိပ်ခြည်၊ တတပ် တည်၍၊ ဖြစ်မည်မထင်၊ ကြောက်စိတ်ဝင်မှ[6]၊ မရွှင်မပျ၊ စစ်ခြေကြွသော်၊ အဿကမင်း၊ စောရန်ခွင်း၏၊ ကျွန်ရင်း ရဲဘော်၊ စစ်သည်တော်တို့၊ ထို ရော် စိုက်စိုက်၊ ဖိစီး တိုက်သော်[7]၊ တောင်ဝိုက်,မြောက်ဝေ့၊ တပ်ပေါင်းရွေ့
- ↑ ထိန်းထား နှိုးဆော် (မြန်, ဟံ)
- ↑ မပြုသည်ကြောင့် (မြန်)
- ↑ လက်နက်ဆောင်၍၊ မြောက်,တောင်, ထွက်,ဝင် (ဦး)
- ↑ နရာဒိပွ (ဦး)
- ↑ အဿကလည်း၊ လှံမ,တော် စွဲ၊ ကိုယ်တော်ခဲ၍၊ ရဲရဲ တောက်ထိန်၊ လက်(နက်)
စိန်သို့၊ လှံချိန်၍ လွှတ်၊ ဘယ်မှာ လွတ်အံ့။ တိမ်းညွတ်တိုင်းမိုး၊ ပစ်လိုက်ထိုးက၊
ထစ်ကြိုးအသံ၊ တော်ဟည်းညံနှင့် (မြန်, ဟံ) - ↑ တတပ်ရိပ်ခြည်၊ တတပ်လည်၍၊ ဖြစ်မည်အထင်၊ ကြောက်စိတ်ဝင်မှ (မန်း)
- ↑ ဖိစီးလိုက်သော် (မြန်, ဟံ)
