بچیاں دا اقبال رحمۃ اللہ علیہ علامہ اقبال رحمۃ اللہ علیہ دی شاعری ، اسلامی دنیا واسطے اک خاص پیغام دی شاعری اے۔ علامہ صاحب نے اپنی شاعری وچ اتفاق ، اتحاد، ہمدردی، پیار، وفا، ہمت ، محنت کے انکھ دا پیغام دینا۔ علامہ اقبال رحمۃ اللہ علیہ نے جتھے مسلمان قوم دے نوجواناں لئی خاص طور تے شاعری کیتی اے اے، اوتھے اوہناں نے بالاں لئی بوہت ساریاں نظماں اردو وچ لکھیاں۔ ایہہ نظماں کہانیاں دے رنگ وچ سوہناسبق دیندیاں نیں۔ 1- اک مکڑا نے کبھی دی کہانی وچ اک مکڑے نے کے مکھی نوں آکھیا کہ توں ہر روز میری گلی کولوں غیراں وانگرلنگھ جانی ایں، کیسے دن آ کے میرے گھر دی تقدیر جگا لیکھی نے جواب دیا کہ میں ایڈی تھلی نہیں ۔ چیڑا تیرے گھردی پوڑی چڑھیا فیر اوہنوں کسے نے نروا نہیں ویکھیا۔‘‘ مکڑے نے آکھیا کہ توں نے ایو میں جھل پنا پئی کرنی ایں میرا مطلب تے تیری خاطر خدمت کرنا ہیں۔ میرے گھر وری بڑیاں سوہنیاں ون سونیاں شیواں نیں، کے دن آ کے دیکھتے سہی لکھی نے جواب دیتا۔ نہ بابا! میں نہیں نرم بستریاں نے آرام کر دی ۔ایہناں آگئے سوں کے فیر کوئی اٹھ نہیں سکدا۔مکڑے نے سوچیا کرکھی اوہدے بال وچ انچ نہیں پیس سکدی تے من خوشامد نال کم کڑھنا چاہیدا اے۔ ایہ سوچ کے مکڑے نے بھی دیاں تعریفاں دے ملک بھر دئے ۔ اوہدی پوشاک اتھاں حسن نے خو بیاں دا ذکر کرنا شروع کر دیتا۔ کبھی اپنی خوشامد کے تعریف سن کے اوہدے جال وچ پھسی تے اوہدا شکار بن گئی ۔ امیں نظم وچوں ایہی سبق ملدا اے کہ خوشامد کے جھوٹی تعریف نوں پسند کرن والے دھوکھے وچ آکے اپنا نقصان کرلیندے نیں۔ 2- پہاڑتے گا ل دی کہانی وچ کے پہاڑ نے اپنے وڈپنے آئے غرور کردیاں ہویاں اک گالھرانوں مینامار یا کہ توں لکھی تے گونی جیہی چیز ایں تے ایوں آ کر آ کر کے پھرنی ایں تینوں اپنی عقل نے مت آئے شرم آؤنی چاہیدی اے۔ بھلا میری شان دے سامھنے تیری کیہ آ آ تے ہستی اے؟ میرے آگے تے دھرتی وی نیو میں نیو میں لگدی اے۔ گالھٹر نے جواب دیا کہ تیریاں ایہہ ساریاں کچیاں گلاں نیں جے کر میں بہت وڈی چیز نہیں تے توں وی تے میری طراں چھوٹا نہیں بن سکدا۔ایہہ وڈ چھوٹ تے رب دی قدرت اے۔ میں تے درخت طراں چوٹ نہیں بن سکدا۔ پرتوں نے اپنی تھاں توں بلن جوگا وی نہیں۔ایس کہانی چوں ایہہ سبق ملدا اے کہ رب
