وطن دی حفاظت امجد نے ٹھنڈتوں کی نئی اپنے چا چاچی دی منجی اٹے چڑھ کے لیف دی بکل مالٹی تے چاچاچی نوں آکھن لگا: ”چاچاجی! آج تسیں مینوں سبق نہیں پڑھاؤ گے؟ ” کیوں نہیں پتر ! میں عشادی نماز پڑھ لواں فیر تینوں سبق پڑھاواں گا۔“ چا چاچی بدوں نماز پڑھ کے پہلے ہوۓ تے امجد دے نال ای لیف دی بکل وچ آبیٹھے۔ امجد نے چھیتی نال پنچھیا: ”چاچای! چن تارے کر دیاں کر دیاں تھکدے نہیں؟ نہیں بیٹا ای نہیں تھکدے۔“ دو کیوں نہیں تھکدے؟ میں نے سکول جاندا ہو یا تھک جانا واں۔“ انج وی پتر وڈا ہوویں گاتے تینوں سمجھ آوے گی پی چن تارے نہیں پردے سگوں زمین کر دی اے ۔‘‘ " چاچاقی کرے زمین وی فری اے؟ ایہ تاں اک تھاں کھٹری اے امجد نے بھولے تے مونہہ نال پچھیا۔ کھڑی نہیں پیر محمد کی اے الاو دانگہ چا پانی نے دسیا۔ اوہ کویں“؟ امجد نے فیر پچھیا۔ ایہہ ساری گل پھر میں تینوں کل سمجھاواں گا۔ ہن توں کتاب کھول تینوں سبق پڑھاواں‘‘ امجد نے کتاب کھول کے عہدوں چاچا جی اسنے رکھی تے چھن لگا چاچا جی! ایہ گل وچ ایڈا وڈا تویت آج کیوں پایا ہے تہانوں وی ڈر لگدا اے؟‘‘ چا پانی کھڑ کھٹرا کے پاس ہے تے آکھن گے نہیں پڑا! ایہہ تو بت نہیں، ایہہ تے بہادری داتمغہاۓ تسیں ایہہ کتھوں خرید یا اے امجد نے پچھیا۔ دونہیں کا کا خرید یا نہیں، ایہدینوں سرکار نے ویتاسی۔ تہانوں کیوں دیتاسی چاچاجی؟“ پڑا! ایہ مینوں اودوں ملیاسی جدوں میں تیرے نالوں چار (4) ور ہے وڈا ساں کہ اک دن نماشاں ویلے ڈیمن اپنی جوہ چھڈ کے ساڈی جوہ وچ آوڑیا تے پنڈ دے نیڑے مورچے لالئے۔“ ” تے پنڈ والیاں نے نہ ڈ کیا؟‘‘ امجد نے پچھیا۔
