Ostpreussische Sagen und Schwänke/De schwarte Doam

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
<-- De Boaresteeker Ostpreussische Sagen und Schwänke Se bliewe nich -->

E schuriget Leed, noah de Melodie: „In der großen Seestadt Leipzig“ to singe.

Ön der schönen Seestadt Wehlau,
Dorch den Peerdsmarkt weltbekannt,
Wär e moal e groter Opruhr,
Ganz erregt jedweder Stand.

Op der Schanz hadd man gesehne
Ene schlanke, grote Doam,
Schwart vom Kopp böt op de Feete,
Keiner wußte öhrem Noam.

Deep verschleiert ging se däglich
Stöll dem ganze Wall entlang,
Lenkte demnächst dorch de Weese
Noah de Teegelschien dem Gang.

Ener meend, et wär e Fräulein,
Dat betruurt dem Herzensschatz,
[067]Andre schproke von Gespenster
On von ener Diewelsfratz.

Om nu endlich festtostelle,
Wat denn an der Sache wär,
Bildede beherzte Männer
So e Oart von Börgerwehr.

Röckde tor beschtömmten Stunde
Op de Schanz bewaffnet ut,
Doch man seech weder Gespenster,
Noch e deef bedröpte Brut.

Ob de schwarte Doam e Mäke
Oder e Gespenst gar wär,
Keiner kann ön Wehlau segge,
Denn se zeigd sick niemals mehr.