Nic złotego nie może pozostać

by Robert Frost

Złota jest przyrody pierwsza zieleń,
I jej nieprzebrany wachlarz wcieleń.
Kwiat to jej wczesne liście;
Które godzinę błyszczą złociście.
Potem liść opada za liściem.
Tak Eden dławi się nieszczęściem.
Tak świt za świtem idzie ku dniu.
By to, co złote uległo straceniu.

Tom New Hampshire: A Poem with Notes and Grace Notes (1923)

This is a translation and has a separate copyright status from the original text. The license for the translation applies to this edition only.
Original:
Translation: