Maria Madalëna FOD
Maria Madalëna
Ma Gejù jiva sun Mont del Olif.
E l é ndavò nte l' elba vignù ntel Tempio, e duta la jent vigniva da dël, e senté dël ie nsignáva.
Ma i scrivagn e i farijei i mána davánt na fëmena, arclapada nte n adulterio, e i la mët ntamez.
E i'à dit a dël: Maestro! chësta fëmena se l' à de chëst moment arclapada nte n adulterio.
Ma nte la lege l à pa comané a nos Moisé, che se dëssa na tela la fè morì a ie trè de sasc (la lapidé). Ti donca ci n disto?
Ma i dijëva chëst demè per l tenté, e l podei cusé. Ma Gejù se pliáva ju, e scrivëva col deit ju bas.
I no la zedëva de l damané, dël s' à auzé su, e disc a dëi: Chi de vos, che é zenza picé, i tire l prum de sasc a chëla nlo.
Dël se pliáva ju ndavò, e scrivëva ju bas.
Ma cánche i à sentù chëst, i se n jiva fora un ndavò l auter, scomencian dai plu vegli; e l é resté Gejù sol, e la fëmena, che steva ntamez.
Ma Gejù se auza su, e disc a dëla: Fëmena! ulà éli, chi che te cusáva? No t' à degugn condané.
Dëla à dit: Degugn, Signour! Ma Gejù à dit: Ence mi no te condanarè. Vatene, e no volei fè plu picei.