Märchen und Sagen (Zacchia)

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
Märchen und Sagen (Zacchia)  (1858)  by Giovanni Battista Zacchia,
ladin brach
grafia moderna

Märchen und Sagen


Sa Mazin l'era jit un om a sear. Da sera l'é jit a dormir sul fegn. Amò na uta l'é jit de fora a veder che sera che l'era; dajea la luna e se vedea un muge de steile. Dapò l'à chiamà fora: "Oh che bela sera, oh che bela luna." Ades ge parea na ousc de sentir che dijea: "Scì ma l'é not." L'era un muge de bregostane che dijea coscì.

Candenó al sentìa che le vegnìa intorn al tobià. Ma chest no l se a sperdù e l'é jit sobit a tor la fauc e canche le molaa ite na man per verjer l'usc al ge la taaa via con la fauc.

Indoman l tobià l'era dut pien de man taade via e te cheste man l'era dut pien de anìe de òr e chest l'é doventà rich.

A jir fora la mont da Vich a mesa strada l'é un capitel. Se conta de chest capitel.

Ne l'an mileotcentenef i Franzesi i é vegnui da Moena su e i volea vegnir ta la Val de Fascia. Ma la Madona à fat che i se à falà la strada e canche i é rué a chest capitel i é doventé orbes.

Da chel temp umpò se sent amò sonar i tampurles te chela capela.

Sot Vael l'era n'outa un om che seaa. Candenó al veit sunsora l sas una bela signora col ciapel vert a usanza dei todesć e con un restel jir a spas. Al l'à domanà polit sperdù olache la va e l'à dit che la va a restelar. E da chel temp incà i disc che chela lascia jir la tampesta.

Fora l bosch del Latemar stajea un om, che canche jìa a sear destacaa semper i termins, per castigh é vegnù pien de fech e ardea.

Un muge de jent i l'à vedù jir stroz pien de fech.

Sa Sènt Ugiana é stat un om che jìa semper a rompir i mures de la lejia. E per chel l'é vegnù al giaul a l tor. Jent che jìa su a lejia i l'à sentù trope oute remenar le ciadene.