Le granade

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
Le granade  (1912)  by Hugo de Rossi
ladin Brach
grafia moderna

Le granade

Ja Soraga, n an che l'era vegnù la tampesta e che ge aea batù dut n toc, l'é ruà te na ciasa na tousa e l'à dit che la stasc a lurar, servir par nia.

"Po, par nia!" I à dit.

Se sà che i l'à touta. Al prum l'à scoà la stua, cambre, ciasa da fech e dut, dapò l'à volù jir jun cianeva a scoar.

"O, colajù no fasc besegn!" l'à dit la patrona.

Mo l'à sforzà e n'ùltima l'à dit la patrona, che la fae coche la vel. I aea n manoie de spie de bast sot l celor. Sta tousa la disc:

"Ve pree, lasciame tor chel manoie de spie a scoar."

"O, chel no ve, toli chiste dasce", la ge à responet la patrona.

"Ma no", la disc, "lasciame tor chel manoie, che restarede contenc!" Mben, no i l'à lasciada e la tousa l'à tout le dasce e ndana che la scoaa l'à dit:

"Es, Tina, Veion e Tanan a te nia gran!"

Dapò la é se n jita e no i l'à mai più veduda, ma l fon de la cianeva l'era pien de granade. I disc, che chela tousa sie stat la pruma de le vivane e che se i l'aessa lasciada scoar col manoie, fossa restà la cianeva piena de gran nveze de granade.