La veia Costacia e la rana

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
La veia Costacia e la rana  (1912)  by Hugo de Rossi
ladin Brach
grafia moderna

La veia Costacia e la rana

Chela veia Costacia la era na uta te Pecé che la seslaa, e l'aea semper na rana dant la sesla, che la ntopaa. Sta rana la era grossa e se vedea, che la aea le ciase. A la Costacia ge fajea pecià sta pera bestia e la ge à dit:

"Vatene fora di pie, che posse lurar, canche l'é l temp vegne ben a te assister!"

La rana é se n jita, ma dò pec dis l'é ruà n burt om a bater fora la Costacia.

"Gei pura sobit", l ge disc, "che mia fémena te doura, la é par partorir".

Dapò i é se n jic dessema te Vidor aló che l'é chel gran sas cader e i é passé ite per n busc e i é rué te na bela stua. La Costacia ge à didà a la vivana e à rencurà chel pìciol. Da magnar e da beiver la n'à ciapà teis. Apena che la partorienta à podù star su, la ge à fat na bona marena e la ge à ringrazià dalvers a la Costacia, e l Salvan, che era l'om de la vivana, l l'à menada a ciasa.