La sonsela blancia

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
La sonsela blancia  (1888)  by Angelo Trebo
badiot Mareo
grafia moderna
La sonsela blancia.

Crossö dampró dla Munt Defora,
sö sot chi crëps tan alc y grisc,
olache rehli stá dagnora,
ch'al ea n scioz zacan, an dij.

Y enló vardâ na picia jona
zacan les biesces döt isté,
dagnora con la bona löna
cigâ y ciantâ prësc döt le de.

Gonot zacai bradlenn aldîra,
mo mai ne vëighera valgügn.
La usc plan plan dalunc s'an tira,
che mai d'aiüt ará bojügn.

Na ota da doman adora
dër bel con dërta devoziun,
enslenada söla cortesc sora
dër bel fajêra oraziun.

Les biesces mangia dötes cantes,
i agní, chi scricia empuntassö,
de beles flus florëscel tantes,
dër bel i sál ad ëra encö.

Na frizia danciará da d'ëra
ar'alda endô dadalt bradlenn.
D'odëi valgügn sën ëra spera
y lea sö y vá dampró dassënn.

Sën vëighera na gran sonsela,
iestida a blanch con pieso fosch.
Co pó roé na jona y tan na bela
atló te cösc bor bosch?

Por scagn ar'á na gran ciampana,
tal gremo ára n bel agnel,
n agnel co á de or la lana,
enforní con lac y pintes bel.

Corona d'or söl ce lomina,
y laete perles y diamant.
Al pö na gran regina,
de sëda fina é so guant.

Le müs tan bel rost deponj la rëna
co é ciamó söl firmamont.
I sü bi ragi checi mëna
dal ci con cion corusc depont.

Söl frunt na pera licioronta
endalater para i ciavëis,
y jödapé adöm i aronta
de bela jida dai famëis.

"Ne sieste grama, o famëia",
saorida la regina dij.
"Na püra arma él co prëia:
delibrëiela da cösc paisc!

Trec agn sën mëssi sora
pro i grosc atló sontada sté.
Debann dagnora speti l'ora,
degügn ne n'ó mo delibré.

Sce t'os te n iade gní dër rica,
sce mësseste döt avisa fá
sën ci ch'i diji, cara amica,
y avëi coraji ince assá!

De vigne sort de besties bortes,
laurs y liuns alerch gnarál,
draguns y bisches dër entortes
a te ados te saltarál.

No sieste pö no empó no grama,
porcí ch'al é ma adurbé.
Tla man te toles' cösta rama,
y nia ne pól spo te donté.

Sce te restes frëma con coraji,
bel chîta zonza te paré,
a te la ciampana spo te lasci
de grosc bel plëna da ierpé.

Y ince cösc agnel te resta,
sc' i pó m'an jí da cösc paisc.
Dagnora ói tegní spo festa
con i agni y sanc sön paraisc".

La picia jona é bën pronta
da chisc tormonc de la delibré,
y la ciampana licioronta
bën ince s'óra davagné.

Laurs alerch te n iade saltel
y dlun' bürenn de gran liuns,
y sora ëra tl'aria ar'alda
rauscenn alerch de bor draguns.

Y bisches crëscel fo' de tera,
de vigne sort, de cion corusc.
Spaont tremendo fej la vera
de düc chi mile tiers rabiusc.

La picia möta stá bel chîta,
scebën che i liuns la ó scarzé
draguns con codes da saita
i jora y büra encër le ce.

Sën vën ciamó na bisca blancia
alerch y ó tla bocia jí.
Le tier tal col la möta brancia,
te chël é döt descomparí.