La plueia
La plueia
N marcadënt ie jit n di a ciaval dla fiera a cësa y ova ciarià do a se na valisc cun truepes dinei. L à pluët aricëul, y l bon uem se à blandà tres ite. Davia de chësc fovel melcuntënt y se à sterch lamentà, che Die i à dat n tan rie tëmp sul viac. Si via l à menà tres n bosch spës. Tlo vëijel te n colp n ladron, che mesurova sun ël cun n stlop y a drucà l sneler. L fossa stat via zënzauter, ma l polver fova unì tume dala plueia y l stlop a scrucà. L marcadënt à dat i sparons al ciaval y ie mucià per fertuna dal pericul. Po che l ie stat segur, al dit tra se nstës : cie mat che son stat, che é bruntlà sul rie tëmp y che ie ne l é tëut su pazientamënter per mandà de Die. Sce l ciel fossa stat tler y l' aria pura, fossi śën mort tlo te mi sanch, y mi mutons spitëssa debant che ie rue a cësa. La plueia, contra chëla che é bruntlà m' à salvà roba y vita. Da tlo inant ne uei plu me desmencë l dit, che chël che Idie manda ie bën minà, bënché l nes per datrai autramënter.