La Parabola del Figliol Prodigo CAZ

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
La Parabola del Figliol Prodigo CAZ  (1832)  by Joseph Theodor Haller
ladin cazet
grafia moderna

La Parabola del Figliol Prodigo CAZ

N om l'aea doi fies.
E l più jon de chisc à dit a so père: Père! dame la pèrt de la eredità, che me toca; e el à partì la sia facoltà fra ic.
E dò no tropes dis dapò che l'à abù sturtà dut ensema, l'é se n jit en n paìsc lontan, e aló l'à magnà duta la sia facoltà con viver melamenter.
E dapò che l'à abù scacarà dut, l'é vegnù na gran ciarestìa, e el enstes é vegnù en gran miseria.
E l'é jit, e se à metù apede n zitadin de chel lech, e chest l'à manà sun so mèsc a fèr l pèster di porcìe.
E el volea bolintiera s' empienir so venter con ghiandes che magnèa i porcìe; ma nesciugn ge n dajea.
Ma l'é retornà en se, e l'à dit, cotenc de urees che à en cèsa de mi père massa pan, e gé more chiò da fam.
Gé levaré sù, e jiré da mi père, e diré: Père! gé é pecià en ciel e contra de te.

Gé no son degn d' esser chiamà tie fi; trateme come un di tie famees.
L'é levà sù, e l'é jit da so père. E canche l'era amò lontan, so père l'à vedù, e menà a compascion l'é coret encontra, l'à abracià entorn l col, e bossà.
E l fi ge à dit a el: Père, é pecià en ciel e contra de te, no merite più d' esser chiamà tie fi.
Ma so père à dit a si famees: portà sobit la pruma viesta, e vestilo, e dajege n anel te sia man, e ciuzé te si piesc.
E tolé n vedel gras, e mazalo, e nos magnaron a la rica, e se la godaron delvers;
Perché chest mi fi era mort, e l'é ressuscità, l'era perdù, e se l'à troà, e ic à scomenzà a se la goder.
Ma so fi più veie era per chela campagnes. E canche l'é tornà, e che l se à arvejinà a la cèsa, l'à sentù na bela mùsega e balèr.
E l'à chiamà un di famees, e l'à domanà, che che l'é chest.

E chest ge à dit, l'é vegnù to fra, e to père à mazà n vedel engrassà, percheche l l'à ciapà san de retorn.
Ma l se à embasteà, e no volea jir ite. So père é vegnù fora, e l'à scomenzà a preèrlo.
Ma chel ge à responù a so père: vèrda! gé te serve jà tenc de egn, e no é mai dejobedì a tie comandi, e no te me ès mai dat n śol, che me l'aesse podù magnèr con mi amisc;
Ma dapò che chest tie fi, che à desfat dut l fatossò con putènes, é vegnù de retorn te ès mazà a el n vedel engrassà.
Ma el à dit a chest fi: tu ti es semper co me, e dut l mie l'é tie;
Ma fèr noza, e se consolèr se cognea; perché tie fra chiò l'era mort, e l'é ressuscità; l'era perdù, e se l'à troà.