L vedl da Festil
L vedl da Festil. (cunteda da M. d. F.)
Zacan vivova sa Sacun n tel berba, che n i ti dijova l vedl da Festil. Chësc ova spavënt legrëza cul jì a ciacia.
N di val sëura Trëbe su ulache n i dij sa Prëubl a mëter tercin ai lieveri. Canche l à abù finà de mëter ora chësc tercin, se n dal ëuta y ruva ja Trëbe; ël se mët sun bancon a cialé ora y mëter verda, canche i lieveri vën a maië. Ne va via giut, vën bele mpont n liever do tei ciuc ca. L vedl tol debota l stlop a man y ti tira n colp; t’ chëla toma l liever ntëur. L vedl fier bën su debota sa Prëubl a ulëi se tò chësc liever. Ma ce faleda. Canch’ l ie ruvà su y bele daujin, mët man chësc liever a unì for plu grant y grant. Ël va mo n pitl pez y ruva bel dlongia l liever. Ma ntant fovel bele tan chersciù, chʼ l fova plu lonch che ël. N tel spavënt, se mpënsel, tlo iel zeche de no drët y se n pea via dut gram.
L ruva dedora dala locia de dlieja da Sacun. Tlo se mpënsel: "Uei pa la purvé mo n iede a mëter tercin." Nfati, l chier ora na bela luegia debota y mët inò ora tercin per lieveri. L va ju tla prima cësa iló daujin, cëla da viere ora a udëi sce vën inò n tel liever adalerch. L vedl ne fova giut sun bancon, che vën ca per l bosch permez a viere n liever sautan dut a sparon, y leva su tan grant che l viere fova aut. A udëi chësc gran liever zessa l vedl zeruch aslune y se n mucia dut gram da stua ora. Chësc lëur se pënsel, ne uei mei plu fé; ie ne me lasce pa plu tré per l mat da chisc lieveri.
L auter di sula sëira va l vedl te Incisles a ciamorces. L ruva te si medel dedora da Incisles ch’ n i dij pra da Festil. Iló fejel su te medel n fuech per se fé vel’ da cëina. Ngalin vën un da usc ite y se sënta ju sun scrin dala spëisa. La giames ovel da cëura. Chësc sta medrë bel chiet sentà y ne dij nia. L vedl scumëncia a se l temëi. Ël tiza y tiza for plu y plu y tan dassënn, ch’ ngalin ne nʼovel plu deguna lënia; y per mantenì l fuech, scumëncel a sfënder su i banc. Ntant ie unì la doi da duman. Chësta persona dij te n iede al vedl: “Ti fertuna che ne t’es dit nia, scenó te ëssi zarà n tan de tòc” y sʼ n va da usc ora. L bon vedl se tëm mefun tan ch’ l ne sà te n iede cie pië a man. Ël tiza y tiza for plu y plu nfin che i banc ie finei; ma dedora ne uel mo mei unì di. Cie fé? Ël tol ca monce l scrin dala spëisa y l bat n tòc acioche l posse se mantenì l fuech fin ch’ l vën di.
L se temova mefun for tan, che l ne se nfidova nia plu a zapé ora de medel. Pernanche l stlaiova dì, se n mucel debota a cësa. Do ntlëuta ne s’al mei plu nfidà a jì a ciamorces o zënza a ciacia.