L figliuol prodigo
L figliuol prodigo
N pere ova doi fions. L plu jëunn va n di da si pere, y dij: Pere! dajëme la pert che me toca, che é la ntenzion de me n jì da tlo demez. L pere partësc la roba, y dà al fi chël, che ie tucova. L fi po che l' à abù si arpejon, se n iel jit da cësa demez te n paesc dalonc. Iló à ël scumencià a mené na stleta vita, y te puech tëmp s' al desfat dut chël, che l ova giatà da si pere.
A chël tëmp fovel te chël paesc na gran ciarestia, y duc se durova fam. Nce ël fova te na gran miseria, y no savova ulà via. Finalmënter ie ël jit da n paur, y l à petlà, che l ulëssa tò su per fant. L paur l à tëut, y l à metù a vardé i purciei. Dala ciarestia, che fova, messova ël se cuntenté de maië cun chëla besties; ma nianca de chëla roba no giatovel assé.
Śën ie ël jit te se nstës, y à scumencià a pensé do, che che l à fat. Tan de fanc, dijova ël tra se nstës, à te cësa de mi pere pan y roba assé, y ie son tlo tl pericul de messëi murì da fam! Ue la muever, y jì da mi pere zeruch, y dì: Pere! ie é cumetù picià dant a Idie y dant a vo, no son plu dëni de vester tlamà vosc fi, ma ve prëie tulëme su per vosc fant!
Pernanche l à abù fat chësta ressoluzion, s' à ël subit metù sun streda, y ie jit da si pere zeruch. Canche ël ie ruà daujin da cësa, y che si pere l à spià, ie ël prëst jit ncontra, y l à abracià, l fi alincontra s' à jenudlà ju dan si pere, y dijova bradlan: Pere! ie é cumetù picià dant a Idie, y dant a vo; no son plu dëni de vester tlamà vosc fi, ma ve prëie tulëme su per vosc fant! L pere no l à lascià rujené ora, ma l à cumandà a si jënt ch' ëi vede subit a purté caprò guant a l furnì, y na varëta n sëni, che dut ie perdunà. Jide; à po l pere metù pro, y mazëde l plu bel vadel, che on te stala, y fajëde n bon gusté, che ulon vester de bona ueia; percie chësc fi, che cherdove perdù, l é giatà, y chël, che ie tenive per mort, ie mo n vita! I fanc ova prëst fat dut chël, che l patron ova cumandà; y te cësa fejen na gran festa, y dui ie de bona ueia. L majer fi no fova a cësa, ma fova ora n campania a lauré. Canche l ie ruà da daujin da cësa, y l à audì sunan y ciantan, à ël cherdà ora n fant, y à damandà, cie che chësc senifica? L fant i à cuntà dut, cioè, che si fra ie ruà, y che l pere à cumandà de fé n gran gusté dla cuntentëza, che l à inò giatà chël che l teniva per perdù y mort.
Pernanche l à audì chësc, s' à ël dessenà y ulova mucé, y no plu jì te cësa, percie, dijova ël a si pere: Ie v' é for servì, y uni ëura laurà, y ënghe fat dut chël, che m' ëis cumandà, y no m' ëis mei dat n vesuel, che ësse pudù maië cun mi cumpanies. Ma śën che l ie ruà chësc, che à desfat duta si arpejon cun mené na stleta vita fajëis na tel festa! Sun chëst dij l pere: Cëla, no vester dessenà, che tu ies uni ëura stat pra me, y oves dut chël, che ie ove; chësc alincontra cherdove ie perdù, y l é inò giatà, ie l tenive per mort, ma l ie mo n vita, y perciò muessen sté de bona ueia.