L amor dl’ oma

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
L amor dl’ oma  (1891)  by Franz Moroder
ladin Gherdeina
grafia moderna

L amor dl' oma.


I.

Cie iel che sun chësc mond lieia l cuer
L plu santamënter, dl rich y dl puer',
Che bele al nascer cun gaudio nes saluda,
Che dura fin che la mort nes spartësc y dut muda?
L miëur sun chësc mond, che dal ciel nes po unì dat,
la majera benedescion ch' Idie nes à fat,
L plu amabl, l plu vëira, l plu che dura:
L ie l amor dl' oma y si cura.


II.

Tan de mei bel' dan nosc nascer, y po ce bria
Pra la cuna, di y nuet ne lascela do nia,
Ce lëur a nes cuntenté, ce tëma, ce cura,
Dut suportela cun pazienza zënza mesura.
La rij cun nëus, y a cuer i va duc nosc mei,
Y ce festide, ce duel, canche son amalei.
Mei n' ala fat assé y pra nëus stala for,
Mei ne se stancia dl' oma l gran amor.


III.

Y po che son plu granc y chersciui su,
Che l mond minacia nosta giuventù,
Sciche la se prova cun bon nseniamënc,
Che restonse dalonc dal mel y biei valënc.
Tl pericul nosta miëur custodia sarà
Ch'la paroles d' amunizion y d' aurità,
Che dut a bones y tan de cuer rejona
Plën de tëma l amor de na bon' oma.


IV.

Y canche cui ani nce per nëus vën l tëmp,
Che se njinion cumpania y tel pitla jënt,
Che tan nes sta a cuer, y ch' i ulon tan bon,
Mé per nosta familia nëus se festidion,
Uniun a se pënsa y per i sie cialerà,
Dl fra, dla sor, dl amich l amor passerà;
Ma sce duc t' ëssa desmincià y t' ëssa tralascià:
No mei, mei l amor dl' oma ne sarà finà.