L'Orco

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
L'Orco  (1885)  by Jan Batista Alton
Ladin da Calfosch
grafia moderna

da Rimes Ladines



Lʼ Orco.

Bëgn tert ciantâi te na bela compagnia
De mitans ladines fines tlʼ ostaria
Che fej confin tra nos Ladins y chi
Dlafora che ion oress fá düc mac
Chisc tan de Ladins cun sü debic y ac;
Dal bel chʼ al fô iló ne lasciânʼ dʼ rí!

Inant messâi ciamó me trapiné
Vers San Martin, scʼ i orô me strasciné
Bel plan a ciasa, bëgn che düc me dij,
Chʼ al foss miec sté iló por lʼ Orco y le bau
Che chir dʼ mené ite la püra jënt da brau,
Scʼ al nʼ é de chi che jí de nöt dezid.

Che mai cherdess al bau? ponsâi tra me;
Por chësc bel snel fajôi cunt por dé
Al ostí chël chʼ i â spenü, mʼ un vá spo inant
Bel plan invers Longega zënza valʼ
Desturb y zënza dʼ incunté n ciaval,
Cun lʼ edl a tera y n ciar no do no dant.

Longega é lunc da Picolin n püʼ plü
Co nʼ ora; bosch él dlunch, dainré na flu,
Da vigni pert sot strada y sura sö;
Mesora sö spo jö tan dî, chʼ al é
N spavënt, condüj la strada; bëgn daidé
Savess chi che lʼ oress fá pro le rü.

Cun mi pinsiers sëgn jôi inant por le bosch
Bel dërt y zënza ciancanté; n arosch
Parôl che gniss cun me saltan insciöchʼ
Ëi fej a dërta y ciampa zënza avëi
Valʼ tëma chʼ iö le pestass sot; n famëi
Parôl de tëma plëgn por n dër gran scich.

En mez al bosch olachʼ al é na crusc
— Sigü na gran morvëia te teʼ bur lüsc —
Devënta chël arosch na cogora,
Che salta cun sciosciüre teribl ia y ca
Por strada dlunʼ buran insciöche zacá
Mʼ oress fá tëma dʼ chi che ion tësora.

Avisa insciöchʼ an vëiga le vënt gonot
Fajon rodé te strada le stöp, spo te n bot
Vá döt en föm che vignun dijess chʼ al foss
Na niora, no atramënter roda sëgn
Incër mi corp la bala y dá bur sëgn
Por un chʼ é scialdi ri y nʼ ó ester pros.

Insciöchʼ an tira n salt, scʼ an pësta sö
Na bisca, salti ince iö sö en alt spordü
Dal movimënt che fajô la bala ʼcër
Mi pîsc saltan dessot, dessura sö,
Da vigni pert; chʼ i foss sté mordü
Podôn crëie y sigü no püch mo dër.

Tlʼ aria salti sëgn te n iade y sot
Mi püri pîsc, che parô de füch dal blot
Spordü che i mʼ â, vëighi chël malan
Che devënta n bel ciaval bel blanch, söl ce
Bel fosch insciöche ciarbun y söl spiné
Na striscia bröma, dlunch de bel polan.

Mai nʼ âi odü crësce valʼ tan snel co chël
Ciaval; da n menüt al ater vëighi, chʼ al
Devënta tres plü gran; te n cört âl pié
Lʼ altëza de Pütia che nʼ é mia no tan pice,
Da vigni pert odôi sura i pic,
Dal ciurn chʼ iʼ fô minâi dʼ ester te Gé.

“Cun me gní mëssesʼ”, dij sëgn chël rozun;
“Mo sais, mi jonn, i ne sun degun mansun;
Por chësc stá zënza tëma, de mal ne te pól
Sozede, mo ciara bëgn y stá bel chît
Sön mi spiné; ʼci lʼ edl tigní bëgn fit
Messessesʼ vers la pert che sʼ oj mi col.”

Stimé stimâi dër ion al Orco can
Chʼ i odô chʼ ël fô tan pros scebëgn che malan;
Tles tlines le pëii, me tëgni dër strënt pro le col
Ciari dantaldöt de ne tomé jö dʼ ël
Por nʼ ester söl momënt inscicöhe n pavël
Fracé, sce n ri pic möt tla man se le tól.

Chʼ al foss gnü mat parôl sëgn a me,
Falé falâl püch chʼ al ne me gniss da rí,
Deachʼ i le vëighi rodan incër ël ia
Tan snel chʼ al ê n spavënt; tremé tremâl
insciöche na fëia; chʼ al sozedess valʼ mal
Temôi cun bona rajun y periâ a Maria.

Do chʼ ël â fat n valgönes rodes, vál
Tan snel chʼ an ne pó sʼ imaginé por val
De Badia a sprom che döt parô n föm,
Sʼ archita sö na munt curida de nëi,
Se jeta a tera y leca dala sëi
La nëi, no plan mo insciöchʼ i cians aslöm.

Palsé chʼ ël â assá se level impé,
Scomëncia a rajoné dijon: “Cez chʼ é
Chiló ʼcëria tan lunc y lerch che te pos
Odëi cun lʼ edl y tó, sce tʼ ós vire cun me;
Te n palaz te menarâi, sorví da re
Sarásʼ da mies mitans te döt cez che tʼ os.”

O gran morvëia de chël chʼ i odô tan bëgn,
Scebëgn chʼ al ê döt nöt; söl cil sarëgn
Odôi bel sorëdl che slominâ
Cun döta belëza, sot me jö bi pra,
Pastöres, ciamps y bosć bi gragn y intrá,
Da vigni pert tan lunc che lʼ edl tirâ.

Tenté fôi scialdi y zënza dî ponsé
Damani ci chʼ i messâ fá por teʼ
Bi paisc ponsan cun bona rajun chʼ al ne dess
Tan de beles robes debann a me che nʼ injô
Nët nia. “To corp y lʼ anima ói che sî mi”,
Respognel tosc, damana spo scʼ i oress.

“Mi bel ciaval, odëi to rëgn ion
Oressi, tües mitans ince zënza ingian
Chʼ é sigü dër beles; tröp mʼ incrëscel, che tʼ ós
Da me n püʼ massa; pënsa ci che tʼ as dit:
La soma é massa grana che tʼ os por fit;
Fá condiziuns bëgn tröp plü lisieres posʼ.”

“Sté mëssi a chël chʼ iʼ á dit”, respogn chël diau,
— Conësce conesciôi sëgn chʼ ël fô brau —,
“Dl rest sarasʼ contënt de chësc barat;
Cez che tʼ os avëi te dái dër ion, sî sëgn
O canche to corp plü tert ne dá plü sëgn;
Por chësc nʼ orëi ponsé, che te fosses mat.”

“Chʼ i sî n gran mat y fejes damat, co mai
Le podessi neghé? mo i crëii che vignun datrai
Sî mat, chësc tröp chël manco, donca bria
Ne nʼ ái de me dodé, mo chël tʼ ói dí,
Chʼ i ne sun tan mat da vëne la roba de Dî
Chʼ i nʼ ess spo en lʼ ater monn n momënt na tria.”

“Consié por su to bëgn me pél chʼ i tʼ aisʼ;
Sce ne tʼ ós gní a bones, toli n ater tai,
La forza adori y ci che tʼ ós fá cun me,
Pür stënta che tʼ es, orunse bëgn ion odëi;
Ciamó porvé ne nʼ asʼ y ne posʼ savëi,
Tan grana che sî mia forza cuntra te.”

Finí chʼ ël â de dí chësc tant, danü
Me sáltel sot les iames; iö dʼ me möie
Nʼ ái plü dlaurela y ciari solmënter dʼ sté
Bëgn frëm por tëma chʼ i ne tomass jö;
Y restass mort söl colp sciuré te valʼ rü;
Chël iade ponsâi bëgn sigü dʼ resté.

Chʼ ël jiss cun me tl infer cherdôi sëgn,
— Solmënter chësc ciamó me fôl debojëgn —
I odô cochʼ ël spromâ snel
Insciöche na saita dlunch por munts y vals;
Cherdü ne nʼ essi mai chʼ ël foss tan falz
Por ester a i ciaré n ciaval tan bel.

Tan dî chʼ ël foss salté ne podessi dí,
Chʼ al foss scialdi tert odôn dal de,
Che gnô bel plan da insom di crëps y pic;
Iló te n iade aldîi le sonn, scebëgn
Che dalunc, de ciampana che dê a jënt sëgn le sëgn
Dʼ dí lʼ Ai Maria lascian da pert i vic.

Apëna aldîn chël sonn che mi ciaval
Insciöchʼ ël fossa sprigoré te na val
Bëgn bassa tira n salt, scomëncia snel
A tremoré por döt so corp, chʼ an ess
Miné chʼ ël ess frëit, scebëgn chʼ ël suiess
Y foss döt en gota y bel morjel.

Ci che foss spo de me pür nascënt
Ne sái ves dí; chʼ i sun dal gran spavënt
Gnü fora de me y tomé da nescia ma
Me recordi; füch me sál dʼ avëi traodü;
Püch do me sunsi tan da n bot spordü
Chʼ i sun rovegnü pro le Crist o n püch iadelá.