Frazes
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Frazes |
| Pochodzenie | Rzeczy wesołe |
| Data wydania | 1922 |
| Wydawnictwo | Instytut Wydawniczy „Bibljoteka Polska“ |
| Druk | Zakłady graficzne Instytutu Wydawniczego „Bibljoteka Polska“ w Bydgoszczy |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Wikisource |
| Inne | Cały zbiór |
| Indeks stron | |
FRAZES
[ 55 ]Poeta jeden, z łaski bożej i z łaski mamy, która zapłaciła druk książki, otrzymał list.
Napisano w nim:
„Panie!
Zdziwi się Pan zapewne, dostawszy garść tych słów cichych, które uklękły przed Panem i proszą. Proszą jak dzieci tylko prosić umieją, by się Pan zjawił u mnie poto tylko, bym mogła ujrzeć Pana i Twoje oczy.
Mam gdzieś w głębi serca kącik, w którym rymy Pana dniem i nocą dźwięczą, jak srebrne, japońskie dzwonki. Kwitną słowa Pana zawsze wiosną, a w zimie krwią własną je ogrzewam“...
— Och! la! la! — pomyślał poeta.
„...Niech Pan nie pyta mnie o nic. Powiem Panu tylko, że kocham poetów i kwiaty. Czy pana kocham? Nie powiedziałam tego, lecz w tej chwili czuję, że mnie rumieniec musnął, jakby mnie musnęło po twarzy zachodzące słońce...“
— No, no! — pomyślał poeta.
„...Więc pan przyjdzie? Pan musi przyjść. Może to co robię jest szaleństwem, lecz niech pochwalone będą szaleństwa. Mój, mój, poeto! Czekam Pana, jak się czeka wschodu słońca...“
W tem miejscu poeta poprawił krawat.
„...Czeka Pana mój uśmiech (uśmiech to jest pół pocałunku, powiedział ktoś pięknie!) i pęk chryzantemów, które [ 56 ]z tęsknotą przechyliły korony w stronę drzwi i czekają wraz ze mną...
Pan przyjdzie?...“
— Ależ naturalnie! — pomyślał poeta zupełnie słusznie, odprasował spodnie i poszedł.
A piękna pani męczyła tymczasem głowę nad formą powitania. Inaczej się mówi do oficerów, a inaczej do poetów. Prosta rzecz.
I zdaje się, wymyśliła.
Wszedł poeta, stanął przy drzwiach i zgiął się w ukłonie.
Ona udawała dotąd, że czyta, rzuciła tedy książkę na podłogę, oparła się o fotel i widocznie się zakłopotała.
A potem rzekła:
— Proszę mi przebaczyć... Chciałam Pana przywitać banalnym, wymyślonym frazesem... Ujrzawszy pana, zapomniałam go...
A cała ta przemowa była właśnie tym zapamiętanym frazesem.
Bowiem kobieta to jest najlepszy reżyser.
 
|
This work is in the public domain in the United States because it was first published outside the United States prior to January 1, 1928. Other jurisdictions have other rules. Also note that this work may not be in the public domain in the 9th Circuit if it was published after July 1, 1909, unless the author is known to have died in 1952 or earlier (more than 70 years ago).[1]
This work might not be in the public domain outside the United States and should not be transferred to a Wikisource language subdomain that excludes pre-1928 works copyrighted at home. Ten utwór został pierwszy raz opublikowany przed dniem 1 stycznia 1928 r., i z tego względu w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej znajduje się w domenie publicznej. Utwór ten nadal może być objęty autorskimi prawami majątkowymi w innych państwach, i dlatego nie zaleca się przenoszenia go do innych projektów językowych.
|