Evangelio secundo Luca/Capitulo 5

←Capitulo 4

Evangelio secundo Luca Capitulo 5

Capitulo 6→

5.1 Como Jesus se trovava apud le laco de Genesareth, e que le turba se pressava circa ille pro audir le parola de Deo,

5.2 ille videva al ripa del laco duo barcas, ab le quales le piscatores descendeva pro mundar lor retes.

5.3 Ille montava in un ab iste barcas, le quales era ad Simon, e precava ad ille partir un pauco ab terra. Pois ille sideva, e ab le barca ille erudiva le turba.

5.4 Quando ille cessava parlar, ille diceva ad Simon: Avantia in plen aqua, e jecta vostre retes pro piscar.

5.5 Simon respondeva ad ille: Maestro, nos laborava dum le integre nocte sin prender qualcosa; sed, super tu parola, io jectara le rete.

5.6 Habente jectate lo, illi prendeva un grande quantitate de pisces, e lor rete se rumpeva.

5.7 Illi faceva signo a lor companiones qui era in le altere barca venir auxiliar les. Illi veniva e illi plenava le duo barcas, usque al puncto que illos se affundeva.

5.8 Quando ille videva isto, Simon Petro cadeva al genus de Jesus, e diceva: Senior, retrahe ab me, nam io es viro peccatori.

5.9 Nam espavento sasiva le, ille e omnes qui era con ille, a causa del pisca quem illi faceva.

5.10 Assi etiam era pro Jacobo e Johannes, filios de Zebedea, le associatos de Simon. Tunc Jesus diceva ad Simon: Non time; nunc tu sera piscator de homines.

5.11 E, habente reconducite le barcas ad terra, illi lassava toto, e sequeva le.

5.12 Jesus era in un ab le urbes; e ecce, un homine coperite per lepra, habente vidite le, cadeva super su facie, e faceva ad ille iste prece: Senior, si tu lo vole, tu pote render me pur.

5.13 Jesus extendeva le mano, tangeva le, e diceva: Io lo vole, sia pur. Immediatemente le lepra quitava le.

5.14 Postea ille ordinava ad ille non parlar re isto ad nemo. Sed, ille diceva, va monstrar te al sacrificator, e offere pro tu purification lo que Moses prescribeva, a fin que isto servi ad illi qua testimonio.

5.15 Su fama se expandeva de plus in plus, e le homines veniva in turba pro audir le e pro esser curate ab lor maladias.

5.16 E ille, ille se retraheva in le desertos, e precava.

5.17 Un die Jesus erudiva. Phariseos e doctores del lege era sedite ibi, venite ab omne villages de Galilea, de Judea e de Jerusalem; e le potentia del Senior se manifestava per curationes.

5.18 E ecce, gente, portente super un lecto un homine qui era paralytic, cercava facer le entrar e locar le sub su reguardo.

5.19 Como illi non sapeva per ubi introducer le, a causa del turba, illi montava super le tecto, e illi descendeva le per apertura, con su lecto, in le medio del assemblea, coram Jesus.

5.20 Vidente lor fide, Jesus diceva: Homine, tu peccatos son pardonate ad te.

5.21 Le scribas e le phariseos incipeva rationar e dicer: Qui es celle-ci, qui profere blasphemias? Qui pote pardonar peccatos, si es non solo Deo?

5.22 Jesus, cognoscente lor pensatas, prendeva le parola e diceva ad illi: Qual pensatas vos ha in votre cordes?

5.23 Quid es plus facile a facer, dicer: Tu peccatos son pardonate ad te, o dicer: Leva te, e ambula?

5.24 Igitur, a fin que vos sape que le Filio del homine ha super le terra le poter pardonar peccatos: Io lo ordina ad te, ille diceva al paralytico, leva te, prende tu lecto, e vade in tu domo.

5.25 E, immediatemente, ille se levava in lor presentia, prendeva le lecto super le qual ille jaceva, e vadeva in su domo, glorificante Deo.

5.26 Omnes era in surprisa, glorificava Deo; plenate per timor, illi diceva: Nos hodie videva estranie cosas.

5.27 Post isto, Jesus exiva, e ille videva publicano, nominate Levi, sedite in le medio del pedages. Ille diceva ad ille: Seque me.

5.28 E, lassante toto, ille se levava, e sequeva le.

5.29 Levi donava ad ille grande festino in su domo, e multe publicanos e altere personas era ad tabula con illi.

5.30 Le phariseos e le scribos murmurava, e diceva ad lor discipulos: Quare vos ede e bibe con le publicanos e le gente de mal vita?

5.31 Jesus, prendente le parola, diceva ad illi: Non son istes qui son san qui besonia medico, sed le malados.

5.32 Io non veniva vocar al repententia del justos, sed del peccatores.

5.33 Illi diceva ad ille: Le discipulos de Johannes, etiam como istes del phariseos, subinde jejuna e face precese, dum le tues ede e bibe,

5.34 Ille respondeva ad illi: An vos pote facer jejunar le amicos del conjuge dum le conjuge es con illi?

5.35 Le dies venira quando le conjuge sera removite ab illi, tunc illi jejunara in celle dies.

5.36 Ille etiam diceva ad illi un parabola: Nemo lacera ab nove habito un pecia pro poner lo ad vetule habito; nam alteremente, illo lacera le nove habito, e le pecia quem ille ha prendite non es assortite al vetule.

5.37 E nemo pone nove vino in vetere utres; alteremente, le nove vino face rumper le utres, illo se expande, e le utres son perdite;

5.38 sed es necesse poner le nove vino in nove utres.

5.39 E nemo, post haber bibite vetere vino, vole lo nove, nam ille dice: Lo vetere es bon.